Wydawało się, że taka cecha jak perfekcjonizm powinna prowadzić do sukcesu, gdy jednak motto brzmi: wszystko, co nie jest idealne, nie jest idealne, warto się nad tym zastanowić. Dla takich ludzi radość z tego, co osiągnęli, trwa bardzo krótko, sukcesy są dewaluowane, bo mogli zrobić lepiej. Dlatego całe moje życie zaczyna przypominać pracę syzyfową, owszem, ale niczego nie osiągam. Z reguły doświadcza się wewnętrznie: „jestem przegrany”, choć w ocenie społecznej można było osiągnąć dobre rezultaty. Przyczyny leżą w dzieciństwie. Mogą to być oczekiwania rodziców, którzy kiedyś sami nie zostali zrealizowani i stawiali dziecku nadmierne wymagania. Odrzucenie, gdy ich nie uzasadniał. Porównanie z innymi dziećmi: „Zobacz, jak pięknie robi Masza, weź od niej przykład”. Kary cielesne za niezadowalające wyniki. W środku rodzi się postawa: „Sam nie jestem wystarczająco dobry, muszę starać się być lepszy, aby moi rodzice mnie zaakceptowali”. Niedoskonały wynik nie ma prawa istnieć. Jakość pracy jest ważna, niezależnie od tego, ile czasu spędzasz. Nie dotrzymuj terminów, ale rób to perfekcyjnie.⠀ Zwlekanie staje się Twoim towarzyszem. Strach jest zacząć, na wypadek, gdyby oczekiwany przeze mnie wynik nie został osiągnięty. Wielkie plany są tylko w głowie. Wewnętrzny dialog, że nic nie działa, więc nie warto próbować. Dlatego pojawia się ciągły niepokój, poczucie winy, że nic nie robię, jestem leniwy, brak sił, depresja. Są krytyczni wobec otaczających ich osób w domu i w pracy, natomiast krytyka wobec siebie jest nie do przyjęcia, gdyż w rezultacie powstają napięte relacje. Bierzesz na siebie wiele obowiązków, skoro inni robią wszystko źle, lepiej wszystko zrobić sam. W procesie pracy nie ma przyjemności; małe kroki prowadzące do celu nie są postrzegane jako małe zwycięstwo, ale stają się przeszkodami na drodze do wielkiego celu. Jaką samopomoc możesz sobie zapewnić, aby pokonać perfekcjonizm? Pozwól sobie na zrobienie czegoś niedoskonalego, możesz zacząć od małych rzeczy, np. nie polerować podłogi, dopóki nie zacznie świecić. Uświadom sobie, że małe kroki prowadzą do wielkich zwycięstw. Napisz plan i działaj zgodnie z nim. Zapisz terminy wykonania małych kroków. Jest to bardzo ważne, aby nie poprawiać w nieskończoność błędów lub próbować poprawić wynik. Pracę i tak wykonuję na czas. Pozwól sobie na zrobienie czegoś niedoskonale, możesz zacząć od małych rzeczy, np. nie polerować podłogi, dopóki nie zacznie świecić. Uświadom sobie, że małe kroki prowadzą do wielkich zwycięstw. Napisz plan i działaj zgodnie z nim. Zapisz terminy wykonania małych kroków. Jest to bardzo ważne, aby nie poprawiać w nieskończoność błędów lub próbować poprawić wynik. Pracę oddaję w terminie i tak nauczę się delegować swoje uprawnienia, a nie krytykować i przerabiać je po innych. W tym czasie możesz odpocząć i zająć się swoimi ulubionymi rzeczami. Wyniki będą mile zaskakujące; okaże się, że inni mogą wykonać dobrą robotę. Chwal siebie za małe osiągnięcia. Inną opcją jest prowadzenie dziennika sukcesów. I zostań dla siebie kochającym rodzicem, którego tak bardzo brakowało. Jeśli nadal decydujesz się na założenie jakiegoś biznesu, to najpierw zapisz się na wsparcie ludzi, którzy będą się cieszyć z Twoich sukcesów. Jeśli wydaje Ci się, że wszystko jest niedoskonałe i chcesz to zdewaluować, wtedy będą mogli Cię wesprzeć w napiętym momencie. Jeśli zrobisz wszystko doskonale, możesz nigdy nie zacząć żyć!