Od autora: Artykuł został napisany dla serwisu Obecnie przedszkolak w procesie swojego rozwoju doszedł do okresu kiedy zaczyna uczyć się rozpoznawać różnice między ludźmi ze względu na płeć, ale nie przywiązuje jeszcze do nich decydującej wagi. Takie opanowanie pomysłów na temat różnic płciowych potrwa do czterech lat. W wieku pięciu lub sześciu lat dziecko będzie już mogło śmiało identyfikować się z płcią, zdając sobie sprawę z nieodwracalności płci. W tym wieku prawie niemożliwe jest psychologiczne „przerobienie” płci. Tak będą przebiegać etapy rozwoju dziecka, jeśli środki wychowania i interakcji między rodzicami a synem zostaną już dostosowane (skorygowane i skierowane) w użytecznym kierunku. Chciałbym zauważyć: naśladowanie jest głównym sposobem uczenia się w dzieciństwie. Dlatego zniekształcenie normalnych wzorców zachowań mężczyzn ma wyjątkowo niekorzystny wpływ. Jednocześnie chłopcy często odrzucają, wraz z negatywnymi działaniami ojca, pozytywne przejawy jego męskości. Również relacje między tatą i mamą nieuchronnie wpływają na postrzeganie siebie przez dziecko. Jeśli w komunikacji ze współmałżonkiem wykazujesz otwartą dewaluację, ostrą krytykę ze względu na płeć, niezadowolenie z obowiązków rodzicielskich i mówisz to w swoim przemówieniu w obecności dziecka, to nieuchronnie zaczyna on przenosić twój związek na siebie. Na przykład dalej na poziomie emocjonalnym może tworzyć reakcje, w których zademonstruje zachowanie obronne ze strachu, że mama i tata kłócą się, bo jest zły. Albo tata jest niezadowolony z mamy, a mama płacze lub martwi się, albo mama wyraża niezadowolenie z taty, a on ostro reaguje w odpowiedzi na emocje, wtedy ból zadany mamie może w niektórych przypadkach być odebrany przez chłopca jako przejaw męskie zachowanie. To postrzeganie może się również pogorszyć, gdy pozytywna więź emocjonalna z tatą jest słaba i wydaje się, że jest on zamknięty (lub zamknięty) na kontakty z synem. Stąd mogą kształtować się dalsze przejawy syna i wysiłki, aby być bardziej podobnym do matki niż do ojca. W ten sposób dziecko chroni się przed negatywnymi doświadczeniami. Dzieje się to z nim nieświadomie i mimowolnie. Dlatego dla korzystnego kształtowania poglądów na temat płci przydatne jest kontrolowanie mowy o swoim niezadowoleniu i uporządkowanie spraw bez obecności syna. Kolejną ważną kwestią jest to, że matka nie powinna być zbyt delikatnym lub odwrotnie, często karzącym lub niestabilnym emocjonalnie. Poza tym podczas zabawy z synkiem należy porzucić zwroty typu: „rób jak mama” czy „bądź jak mama”. Przydatne jest używanie zwrotów typu: „zrób to z mamą”, „zróbmy to z tatą”. Gry fabularne dla chłopców powinny zawierać zabawki odzwierciedlające pełen zakres relacji ról (zabawki, które pozwalają na odgrywanie ról zarówno męskich, jak i żeńskich). ). Najważniejsze jest opanowanie sposobów interakcji między rolami odpowiadającymi różnym płciom. Dlatego naturalne jest, że dzieci w wieku przedszkolnym korzystają z szerokiej gamy zabawek. Najważniejsze jest podkreślenie jego męskości w jego grach. Na przykład „jesteś jak prawdziwy mężczyzna, pomogłeś dziadkowi nieść torbę” lub „jesteś prawdziwym chłopcem - takim zręcznym i szybkim” itp. Oczywiście ważne jest, aby jednocześnie kształtować wizerunek mężczyzny w oparciu o oznaki zewnętrzne (ubranie) i cechy fizjologiczne (różnice płciowe): jeśli tata okazuje synowi nadmierną surowość, może to prowadzić do tego, że syn przestaje odczuwać potrzebę naśladowania i uczenia się od ojców. A to stoi w sprzeczności z naturalną potrzebą rozwoju tożsamości płciowej (podobieństwa) u syna, gdyż w rodzinie dzieci naśladują przeważnie tych krewnych, którzy są przedstawicielami tej samej płci co samo dziecko, a także brak pozytywnych kontaktów emocjonalnych z tatą może wpłynąć na charakter chłopca. Mogą rozwinąć się cechy uległości, nieostrożności i zniewieściałości. Podobna sytuacja będzie miała miejsce w nichPrzypadki, gdy tata wycofuje się z kontaktu z synem. Tutaj zauważam, że w wyniku braku pełnej interakcji z tatą, dziecko może niejako (nieświadomie) zyskać ten brak komunikacji poprzez naśladowanie negatywnych stereotypów behawioralnych ( przeklinanie, palenie itp.). Dzięki takiemu zachowaniu zdecydowanie przyciąga więcej uwagi niż wtedy, gdy zachowuje się cicho i spokojnie. Dlatego zarówno mama, jak i tata powinni wyciągać rękę i poświęcać synowi dużo uwagi, gdy tylko się bawi lub coś opowiada. W przeciwnym razie dziecko wykształci w sobie nawyk, że jeśli zrobi coś niezwykłego, niezwykłego, wszyscy przybiegną do niego i zajmą się tylko nim. A psychika dziecka jest tak skonstruowana, że ​​dla uwagi rodziców dziecko może zrobić wszystko, najważniejsze, żeby tę uwagę zdobyć. Potrzeba uwagi jest podstawową siłą napędową całego życia naszego i dziecka dobrostan w dzieciństwie zależy od tego, jak zostanie on zaspokojony w przyszłości w procesie wychowania i rozwoju chłopca, przydatne jest dla Was, rodziców, uwypuklenie różnicy w przejawach ról męskich i żeńskich w życiu publicznym. Naucz swojego syna, że ​​zainteresowania chłopców skupiają się na technologii, na konkurencyjnych grach, w których mogą realizować swoje aspiracje do zwycięstwa i przywództwa. Zwróć uwagę na zachowanie swojego syna, gdy wykazuje siłę, odwagę i inicjatywę. Nawet jeśli wydaje ci się, że w jego nieśmiałych próbach nie ma nic specjalnego, uwierz mi, mylisz się. Jeśli teraz w jego nieśmiałym ruchu zobaczysz jego chęć osiągania i wykonywania nowych działań, opanowywania nowych dróg i powiesz o tym swojemu synowi, pochwalisz go, będziesz się z nim cieszyć z pierwszych sukcesów, to w przyszłości ten ruch będzie stanie się jego częścią, zacznie identyfikować się jako osoba odnosząca sukcesy i odważna. A to są ważne cechy w życiu. Co więcej, klucz do tych cech Twojego syna jest w Twoich rękach, droga mamo i tato. Jeśli Twój syn nadal pozostaje w tyle, naucz go cieszyć się z sukcesu, bez ściskania i ostrego klepania po ramieniu przez rodziców. Naucz go szczerze się radować i radować się razem z nim. W ten sposób pomożesz swojemu synowi nie tylko emocjonalnie zareagować na różnicę w zachowaniu mężczyzny i kobiety, ale także skutecznie opanować specyfikę męskiej aktywności. Oczywiście dzieje się to lepiej, jeśli pomożesz dziecku dostrzec, kim jest „mężczyzna”, a czym „kobieta”. Twój syn zaczyna już wykazywać zachowania charakterystyczne dla różnych płci, a dzieje się tak dzięki temu, że jest opanowywany świat dorosłych. Możesz pomóc mu rozpoznać różnicę w zachowaniu związanym z rolą, nie tylko mu o tym mówiąc, ale także zachęcając go do zachowania, gdy zaczyna przyjmować role swojej płci. Może to objawiać się w jego relacjach z przedstawicielami płci przeciwnej. Syn może zacząć zachowywać się „jak mężczyźni” w stosunku do swojej matki (ciotki, babci lub innej dorosłej kobiety). W tym miejscu należy porzucić ironię w zachowaniu tego syna, gdyż realizuje on swoje dziecięce pragnienie zaprezentowania się jako mężczyzna. Lepiej go zaakceptować - w końcu tak bardzo się stara! Teraz warto wspomnieć o bardzo ważnym punkcie. Jeżeli pomimo wszelkich adekwatnych mierników interakcji i wychowania chłopca nadal wykazuje on zachowania niecharakterystyczne dla jego płci, wówczas pytania dotyczą jego relacji z tatą. Jego tożsamość płciowa będzie zależała od tego, jak ojciec zachowuje się wobec syna, jeśli ojciec często okazuje surowość i szorstkość wobec syna, jeśli nie okazuje synowi pozytywnych emocji lub nie pozwala na żadne emocje, jeśli ojciec wymaga ścisłej dyscypliny i bezwarunkowego posłuszeństwa. , lub tata całkowicie wycofuje się z kontaktu z synem, może to, co dziwne, prowadzić do rozwoju u dziecka bardzo zniewieściałych cech, takich jak afektacja, opiekowanie się. Następnie, gdy tata zauważy te oznaki jego reakcji na syna i pomaga poprawić relacje między nim a nim, w każdy możliwy sposób wyrazi swoje uczucia miłości i radości swojemu synowi i sobie, pozwoli sobie na przytulenie syna,