„I żyli długo i szczęśliwie. Koniec". Nie wiem jak Was, ale mnie osobiście zawsze denerwuje to zakończenie. Nie, to nie tak, że jestem fanem mrocznych zakończeń i mrocznych zakończeń. To po prostu strasznie denerwujące, że nikt nie mówi nam dokładnie, jak dzieje się to „długo i szczęśliwie”. Nie wyjaśnia, że ​​jego utrzymanie opiera się na codziennej żmudnej pracy. Chyba nie zmieściłaby się w formacie baśni. Ale jeśli chodzi o uwagi psychologiczne - w sam raz. Studnia bez dna i wiecznie nieskończona kraina. A w przypadku psychoterapii temat relacji zawsze pozostaje aktualny. Na początku rozwoju mojej praktyki byłam zaskoczona ilością takich próśb, jednak potem wzięłam to za znak i postanowiłam przenieść się w ten obszar i tam otworzyć swoją specjalizację. Robię to już od dłuższego czasu, ale wciąż jestem zaskoczona różnorodnością tańca relacji. I nie chcę przestać się dziwić, szczerze mówiąc planuję serię artykułów o związkach, regulujących wybór tematów na podstawie Waszych próśb. Porozmawiamy o wszelkiego rodzaju trudnościach i naruszeniach. Ale aby je podkreślić, dobrze byłoby zrozumieć, gdzie jest norma. Robię to samo, gdy klienci przychodzą na terapię z niezadowoleniem ze związku. Zwłaszcza jeśli nie jest jasne, czego dokładnie dotyczy ból. Dlatego dzisiaj przyjrzymy się, czym jest zdrowy związek. Nie „poprawne” (dla mnie osobiście to słowo pachnie na kilometr purytańską moralnością), ale zdrowe. Takich, które opierają się na dojrzałych, świadomych wyborach, a nie na zasadach Od razu zastrzegam, że to, co proponujemy poniżej, nie rości sobie pretensji do prawdy ostatecznej, a raczej jako przewodnik dla tych, którzy się zagubili i nie rozumieją, dokąd zmierzają. Czy. Rodzaj szydła na węzły. Zdrowe relacje są dobrowolne. Oznacza to, że nikt nie jest w nich trzymany przez groźby, szantaż czy manipulację. Sam związek i wszystko w nim jest dobrowolne. Partnerzy mogą być małżeństwem lub nie, mieć dzieci lub nie, mieszkać razem lub osobno, monogamicznie lub poligamicznie. Głównym warunkiem jest to, że w tej chwili odpowiada to każdemu. To prawda, że ​​​​może to nie odpowiadać rodzicom. Ale granice pary są po to, aby je stosować, prawda? W zdrowym związku nie ma tematów tabu. Istnieje znacząca różnica pomiędzy „teraz nie chcę (nie mogę, nie jestem gotowy) o tym rozmawiać” a „nigdy o tym nie rozmawiamy”. Trudności mogą pojawić się w każdym obszarze, a jeśli nie ma tam dostępu ze względu na tabu, wówczas napięcie będzie tam nadal narastać, aż zostanie rozładowane z całkowicie potwornym hukiem. Albo wręcz przeciwnie, wycieknie niewidzialny toksyczny gaz, który ostatecznie wszystko zatruje. W zdrowym związku partnerzy słyszą się i zgadzają. Nie ma jednego „tak, jak powinno być” dla wszystkich czasów i narodów. I jest obecny kontekst. I na tej podstawie wybiera się to, co pasuje konkretnej parze w danym momencie. W zdrowym związku partnerzy znajdują sposoby na zaspokojenie swoich bieżących i podstawowych potrzeb. Nie przekłada się to na wyimaginowaną świetlaną przyszłość, która może się wydarzyć lub nie (na przykład „kiedy się wprowadzimy, przestaniemy się kłócić”). Zdrowe relacje nie są idealne i to właśnie czyni je zdrowymi. Przyznają się do przejściowych trudności, zmęczenia, irytacji, braku pożądania seksualnego i utraty energii. I mogą też się zakończyć. Zdrowy związek nie opiera się na wielkiej pasji i szalonym zauroczeniu. Oraz szacunek, zaufanie i akceptacja. To oczywiście nie wszystko. Ale pamiętam, że nie twierdziłem wszystkiego. Każdy z tych punktów to drzwi prowadzące do pomieszczenia z jeszcze większą liczbą drzwi. Łatwo się zgubić. Od samego obrazu kręci mi się w głowie. Dlatego lepiej porozmawiać o wszystkim w porządku. Lub losowo. Najważniejsze, że nie jest w grupie) Wtedy jest przynajmniej pewna szansa, aby to rozgryźć i skorzystać z tego. Jeśli więc wzbudziło się Twoje zainteresowanie i coś powąchasz, proszę o komentarz.