Dzień dobry, drodzy subskrybenci i goście mojej strony. Dzisiaj porozmawiamy o dość trudnym temacie, ważnym z punktu widzenia psychodiagnostyki - problemie niekochanego dziecka i jego wpływie na jego dalszy rozwój i scenariusz życiowy na podstawie mojej praktyki i praktyki moich kolegów od dawna zidentyfikowałem następujący schemat - największa liczba pacjentów ma historię niewystarczającej miłości ze strony rodziców w dzieciństwie. Temat, trzeba przyznać, nie jest nowy, tak jak Freud wciąż poszukiwał korzeni wszelkich nerwic w dzieciństwie, choć nadal upatrywał ich w osobliwościach rozwoju psychoseksualnego, zwłaszcza psychotraumie doznanej na tym czy innym etapie rozwoju psychoseksualnego. Bardziej interesował mnie, że tak powiem, aspekt moralny zagadnienia, a nie fizjologiczny. Temat ten niezwykle mnie zainteresował, dlatego postanowiłam dzisiaj z Wami o tym porozmawiać. Jak więc kompleksowo opisać osobę, która ma problem braku rodzicielskiej miłości i uwagi w dzieciństwie i jak się on objawia? to w dzieciństwie wyznaczane są główne linie życie, - charakter, seksualność, zdolności. Budowałabym ten schemat następująco:⁃ dziecko będąc w łonie matki wchłania jej nastroje, niepokoje, radości – jest z nią w najsilniejszym związku;◦ Kiedy dziecko się rodzi, przeżywa swój pierwszy duży stres, jeśli nie trauma (nie, może nie pamiętam tutaj teorii traumy porodowej). Opuszcza swoją strefę komfortu w nasz agresywny świat, ale więź między dzieckiem a matką nie zostaje utracona, wręcz przeciwnie, staje się ona nie fizjologiczna (poprzez pępowinę), ale psychologiczna, najpierw na poziomie intuicyjnym, a następnie , dorastając, dziecko zaczyna świadomie potrzebować Mamy, szczególnie, dorastając – taty, coraz bardziej. Pamiętajcie, jak dzieci w wieku 4-6 lat dosłownie podążają za swoimi matkami - pokazując im swoje rysunki, ciągle im coś mówiąc. Potrzebują ciągłej aprobaty, uwagi i pochwał. To właśnie w tym momencie dziecko zaczyna kształtować poczucie własnej wartości!◦ Co się dzieje, gdy brakuje uwagi rodziców lub gdy pojawia się wobec dziecka hiperkrytyczna postawa?◦ Dziecko nie znajduje wsparcia i akceptacji. Kto inny, jak nie mama i tata, będzie Cię chwalił i zachęcał? Dużo trudniej jest to osiągnąć w środowisku zewnętrznym. Nie znajdując oparcia, dziecko zamyka się w sobie. Zaczyna się wstydzić siebie, swojego ciała i wszystkiego, co robi. Wkraczając w okres dojrzewania, ten negatywny proces nasila się i tutaj możemy nawet stanąć przed problemem unikania problemów poprzez uzależnienie się od różnego rodzaju nałogów – alkoholu, narkotyków, gier itp. ◦ Jak widzimy, dziecko nadmiernie kochane w dzieciństwie jest po prostu magnes na nerwice później◦ Podkreślam, że według wyników moich badań 90% pacjentów ma w przeszłości zbyt chłodnych, surowych rodziców lub ich nieobecność – fizyczną lub duchową.◦ Niedawno matka z 15-letnim przyszła do mnie starsza córka. Mama bardzo martwiła się o zdrowie córki, w tym psychiczne. Dziewczyna jest wyjątkowo chuda i wychudzona. Wygląda na nawiedzonego. Zaczęli diagnozować. Okazało się, że rodzice, byli zawodowi sportowcy, wychowani w sportowej szkole z internatem, byli przyzwyczajeni do rygorystycznej dyscypliny. Spodziewali się syna, ale urodziła się dziewczynka. Cóż możemy zrobić, żeby nie dostała się do sportu, w którym tata zrobił dobrą karierę. Gdzieś w podświadomości rodziców pojawiła się myśl, że dziewczynka jednak potrzebuje oka, ale oko nigdy nie wiadomo. wprowadzić rąbek w wieku 13 lat. Żadnych kosmetyków. Kobieca zasada została zdeptana (aby nie uświadomiła sobie tego i nie zaczęła z niej korzystać). Monitorowali także wagę dziewczynki; jest ona naturalnie duża. Komentarze na ten temat oczywiście na głos.◦ Jako nastolatka dziewczyna zdała sobie sprawę z jednego – jest beznadziejnie brzydka, a przez to samotna. Waga wykracza poza schematy. I zaczęła tracić na wadze. Samotnie, w sposób niekontrolowany. Ale po prostu nie ma co jeść. Waga spadła, a wraz z nią77