Zmęczony kłamstwami i bezczynnością leniwie wyglądasz przez okno. Lecą tydzień po tygodniu, ale Ciebie to nie obchodzi. Myślenie o czymś jest po prostu ciężarem; jesteś młody, całe życie przed tobą... Jeśli marnujesz czas, choć raz spójrz wstecz na te lata. Przyjdzie ten moment, zobaczysz wyraźnie i z dzikim przerażeniem zrozumiesz, że z roku na rok się starzejesz – i czasu nie cofniesz. Mamy złudzenie, że życie nie ma końca, że ​​mamy jeszcze czas, żeby coś naprawić. zacząć od nowa, zmienić, ulepszyć. Tymczasem możesz tracić czas na rzeczy nieistotne, surfować po Internecie, być w nieszczęśliwym związku („Czuję się dobrze przy nim, ale jej towarzystwo nie przynosi radości”), pracując w nisko płatnej pracy („Ja nie wiem już, jak cokolwiek zrobić”). A co jeśli jutro okaże się Twoim ostatnim? W swojej pracy psychiatra i psychoterapeuta Irvin Yalom prosi klientów, aby wyobrazili sobie: gdybyś wiedział, że w określonym czasie nastąpi śmierć? co chciałabyś teraz zmienić? Zastanów się, na co nie powinnaś wydawać swoich cennych pieniędzy na czas jego życia: 1. Poczekaj na odpowiedni moment. Idealne warunki do startu nigdy nie nadejdą. To tylko psychologiczny trik mający usprawiedliwić Twoje obawy i niezdecydowanie. Kiedy pojawia się stan, którego się spodziewasz, zawsze pojawia się kolejna, jeszcze trudniejsza przeszkoda. Zatem pamiętaj, najlepszy czas jest teraz. Pewnego dnia uczeń zapytał Mistrza: - Jak długo czekać na zmiany na lepsze? - Jeśli czekasz, to długo.2. Bać się opuszczenia naszej strefy komfortu Strach zawsze będzie nam towarzyszył w naszych wysiłkach. Jednak pozostawanie w swojej strefie komfortu utrudnia rozpoczęcie wzrostu i rozwoju. Najlepszym sposobem na zdobycie siły i pewności siebie jest zrobienie tego, czego się boisz. „Tak” to słowo, które dało ci pierwszą pracę, następną, ożeniłeś się i urodziłeś dzieci. I nawet jeśli wywołuje to niepokój, zmusza Cię do wyjścia ze swojej strefy komfortu, mówiąc „tak”, zrobisz coś nowego, poznasz nowych ludzi i zmienisz swoje życie na lepsze. Ważne lata. Meg Jay3. Użalaj się nad sobą. Narzekając, podświadomie stawiamy się w pozycji ofiary, odmawiając w ten sposób wzięcia odpowiedzialności za swoje życie. A bez odpowiedzialności nie da się poprawić życia.4. Obwiniaj i obrażaj: siebie, swoich rodziców, swoje otoczenie, a nawet sytuację. Rodzice nie dali wystarczająco dużo, szef jest głupcem itp. Teraz, kiedy dorośliśmy, odpowiedzialność za nasze życie spoczywa na nas. Możesz nauczyć się wspierać i kochać siebie samodzielnie lub przy pomocy psychoterapii. 5. Karć i krytykować siebie. Czy to prowadzi do czegoś dobrego - nie. To tylko zabiera czas, energię i podważa pewność siebie. Każde działanie lub zachowanie prowadzące do samokrytyki wymaga analizy i dostosowania.6. Możesz odkładać na później... w nieskończoność. Działania są motorem życia i drogą do sukcesu.7. Wykonywanie pracy, która Ci nie odpowiada. Czy chciałbyś rozwijać się w dziedzinie, w którą się angażujesz? Czy wybrałbyś tę ścieżkę, gdybyś cofnął się lata? Czy uważasz się za profesjonalistę w tym co robisz? Jeśli odpowiedź brzmi NIE, to powinieneś pomyśleć o zmianie swojej działalności, a nie tylko miejsca pracy.8. Bycie w nieszczęśliwym związku Kiedy w związku jest więcej kłótni niż szczęśliwych chwil Kiedy Twoim partnerem jest nieznajomy, przy którym czujesz się zimno i samotny Kiedy wszystko jest w porządku, ale po dniu pracy nie chcesz wracać do domu . Wszystko mnie cieszy, ale... Kiedy nie chcesz być obok partnera i komunikować się z nim jak wcześniej, to są sygnały alarmowe, których powinieneś posłuchać i coś z tym zrobić. 9. Myślenie o tym, kim byłeś i co miałeś w przeszłości. Nie jesteś już tą samą osobą, którą byłeś rok temu, miesiąc temu, a nawet tydzień temu. Zawsze rośniesz. Nie możesz przestać gromadzić doświadczenia. Takie jest życie. To samo tyczy się relacji. „Chcę, żeby relacje były takie jak dawniej”. Rodzina to dynamiczny system podlegający dwóm prawom: prawu homeostazy i prawu heterostazy (rozwoju). Zgodnie z pierwszym prawem każda rodzina dąży do utrzymania swojego obecnego stanu, pozostania na tym etapie rozwoju. Zgodnie z drugim prawem każdy system rodzinny musi przejść