Od autora: Link do oryginału: Córka tatusia, radość tatusia, księżniczka tatusia... Przed oczami pojawiają się wzruszające zdjęcia tej „pary”: To silny, dorosły mężczyzna . To kręcona, zalotna dziewczynka, mała kobietka. Ale zajrzyjmy za kulisy i zadajmy sobie pytanie: dlaczego za 20-30 lat wiele księżniczek tego tatusia trafi do gabinetu psychoterapeuty? w mojej pracy kobiet, które wpadły w pułapkę „córeczki tatusia”, która czasami wydaje mi się niemal przekleństwem wszystkich kobiet na świecie, a przynajmniej kobiet naszych czasów Pułapka „córeczki tatusia” w dorosłym życiu kobiety. Przede wszystkim jest to relacja trójkątna. Jak może wyglądać relacja z żonatymi mężczyznami. Trójkąt: Ja – Mój mąż – Matka -teściowa (tym miejscem może być także była żona, pracownica, siostra itp.) W miejscu innej kobiety może pojawić się nawet nie realna osoba, ale organizacja (np. wojsko, więzienie) , stan, a nawet śmierć w ogóle, każda siła, która odbiera mi człowieka. I wobec tego jestem absolutnie bezsilna. Kiedy mężczyzna zostaje „zabrany” przez więzienie, wojsko lub śmierć, dla kobiety może to być także opcja rozegrania trójkątnego scenariusza. Co dzieje się w sferze zawodowej i społecznej życia takiej kobiety? Są dwie możliwości: albo kobieta sama stanie się Żelazną Damą. I może osiągnąć bardzo wysoką pozycję w „męskim” świecie biznesu Albo pozostaje bezbronną Dziewczyną - a wtedy kobiecie nie starcza sił (dokładniej nie ma pozwolenia na używanie tej mocy w sobie), aby uporządkować. „promować się” w życiu. Jej siła. To właśnie kobieta widzi w mężczyznach. Co NIE ma wspólnego z ich mężczyznami Oto przybliżony portret dorosłej „córki tatusia”. A teraz o powodach. Film na ten temat znajduje się tutaj: Z jakich cegieł zbudowano tę pułapkę/więzienie, gdzie „ córka tatusia” jest zmuszona przeżyć całe życie? Pierwsza cegła – to emocjonalna trauma ojca. Ta trauma polega na tym, że w takim mężczyźnie obraz kobiety dzieli się na „straszny” i „idealny”. A mężczyzna na pewno przeżyje ten wewnętrzny rozłam z prawdziwymi kobietami. Najczęściej obraz „strasznego” rzutowany jest na jego żonę. A rola „ideału” przypada córce. Oczywiście w prawdziwym życiu nie wszystko jest takie proste i jednostronne. Tu nie chodzi o to, żeby ojciec mówił córce: mama jest okropna, a ty jesteś idealna – nie. Często są to dość subtelne niuanse w zachowaniu, słowach i reakcjach ojca. Kiedy prowadziłam zajęcia, wykładowca podał nam jeden przykład. Jego klientka, „córeczka tatusia”, opowiada, że ​​tata jej powtarzał: „Pamiętaj, kobieta nie powinna chodzić po domu w szlafroku i lokówkach. Zawsze musisz być piękna dla swojego męża.” Wydaje się, że jest to nieszkodliwa, a nawet słuszna uwaga. I żadnych porównań. Ani słowa o mamie. Tylko jeden szczegół. Moja mama chodziła po domu w szlafroku i lokówkach. I tak dzień po dniu, mała dziewczynka przyswaja sobie obraz Idealnej Kobiety swojego ojca, by móc ze wszystkich sił próbować dorównać temu obrazowi przez całe życie ten obraz staje się jej więzieniem. Gdzie jej prawdziwa kobieca esencja pozostaje uwięziona. Cała Ziemska Kobieta. Tej kobiecie nie wolno żyć. Przeżyć może tylko Idealna Księżniczka. Ale to nie wszystko. Trauma emocjonalna mężczyzny nie tylko dzieli kobiety na „straszne” i „idealne”. Zła wiedźma i naiwna, bezbronna romantyczna księżniczka Zmuszają córkę do odgrywania roli księżniczki i postrzegania innych kobiet jako niezwyciężonej wiedźmy. Prawda jest taka, że ​​mężczyzna z taką traumą zawsze potrzebuje obu tych kobiet. Zarówno okropny, jak i idealny. Kocha „idealny”. Ale boi się, jest posłuszny i pozostaje przy „strasznym”. To jest scenariusz jego traumy. I kiedy mężczyzna rozgrywa w swojej rodzinie ten wewnętrzny dramat pomiędzy żoną i córką. Córka przeżywa ten moment jako silną zdradę. Przecież ona (często nieświadomie) robi wszystko, żeby było dobrze dla ojca. Nie tak „straszny” jak matka, ale ojciec nadal „zostaje” z matką. I to unieruchomia dziewczynę.