Jednym ze skutecznych i ekscytujących sposobów samorozwoju jest gra w transformację literacką (LTG). Można ją przypisać do dziedziny arteterapii, do dziedziny samopoznania i rozwoju człowieka. Zabawa literacka jest żywym życiem żywego słowa. I to zawsze jest niespodzianka, niedopowiedzenie, z którego wyrasta kolejna fabuła i tak dalej. Jest to metafora zarówno życia osobistego, jak i życia Świata, Wszechświata. Fantazja jest okazją do przebudzenia ukrytych sił, ukrytej energii, odkrycia tego, co uniemożliwia urzeczywistnienie Twojego prawdziwego „Ja”. W grze jest duże pole do popisu dla jakiejkolwiek manifestacji „Ja”. Kontynuując fabułę, możesz tworzyć różne światy. Cóż może być bardziej ekscytującego niż podróż do Świata innej rzeczywistości, świata fantastycznego, do świata, w którym znikają sprzeczności i ujawnia się cień (ukryte strony) samego autora, czyli uczestnika literackiej gry transformacyjnej? Co może otrzymać autor/autorzy swojego eseju? Jeśli nigdy nie pisałeś poezji i opowiadań, nie zanurzyłeś się w świat obrazów, w świat żywego słowa, to nadal nie znasz tego stanu. I to jest świetne! Bo masz okazję doświadczyć tego, czego doświadczają pisarze i czego sama doświadczyłam. Przyszłość często pojawia się w moich wierszach i opowiadaniach. I dawno temu zdałam sobie sprawę, że możliwe jest przekształcenie negatywnych doświadczeń. Zawsze staram się zakończyć historię lub wiersz pozytywnym akcentem. A jeśli coś pójdzie nie tak, zadaję sobie pytanie: „Jak to naprawić?” I co najciekawsze, te poprawki faktycznie korygują sytuację, tworzą wyjątkową przyszłość, o której nawet bałem się myśleć. Praca z tekstem w grze, szczególnie w grze kooperacyjnej, umożliwia rozwiązanie wielu sytuacji, które są możliwe na podstawie przeszłości. Jednocześnie warto pisać tak, jakby nie było kontroli, nie było strachu, ale była wyjątkowa przyszłość. Jednak doświadczenie grania w gry pokazuje, że grą trzeba zarządzać i kontrolować. Mistrz musi zawsze być w pogotowiu, pomagać w sytuacjach konfliktowych, ślepych zaułkach i w razie potrzeby rozdawać zasoby i klucze. W grze nastawionej na Życie obowiązuje ważny zakaz morderstwa i samobójstwa, ale istnieje prawo do wyjścia do gry w dowolnym momencie. Kolejnym ważnym momentem w literackiej i transformacyjnej grze jest krok poza granice gry, a dyskusja uczestników nie toczy się już w roli bohaterów gry, ale w roli prawdziwych ludzi. To podstawowa zasada stosowana w środowisku teatralnym. Ważne jest, aby wyjść z tej roli. Dzieci bardzo dobrze potrafią wyjść z gry i odwrócić uwagę. Ale obecnie mają też problemy z graniem w gry komputerowe. Zagrajmy, zmieńmy przyszłość. Tworzyć nowe światy, światy, w których my, gracze, będziemy szczęśliwi, w których będziemy mogli wcielić się w nowe role, pozbyć się ciężarów starych i niepotrzebnych. A może ten „wirus” odegra rolę „setnej małpy”. A wtedy świat przestanie być taki, jaki jest teraz.