ADHD z deficytem uwagi jest częstym zaburzeniem zachowania zauważalnym już od wieku przedszkolnego. Jednak rodzice często ignorują oznaki tego typu ADHD, przypisując wady w zachowaniu dziecka złemu charakterowi i/lub złym manierom, aby założyć, że dziecko ma ADHD z przewagą deficytu uwagi, a nie złego charakteru i/lub złego wychowania. lub złe maniery, należy upewnić się, że: objawy występują regularnie, a objawy różnią się w zależności od wieku dziecka; niestandardowe zachowanie objawia się w różnych sytuacjach społecznych i zaczyna wpływać na wszystkie obszary problemów życia dziecka; podczas nauki i nawiązywania kontaktów interpersonalnych pojawiły się odstępstwa od norm zachowania trwające dłużej niż 6 miesięcy, nie zidentyfikowano innych przyczyn mogących powodować zaburzenie (np. stres, przeprowadzka, nowy zespół, rozwód rodziców itp.); .) Objawy ADHD z przewagą deficytu uwagi: Dzieci w wieku przedszkolnym charakteryzują się brakiem samokontroli i wytrwałości. Dziecku trudno jest długo przebywać w jednym miejscu, wykonywać przez dłuższy czas monotonną pracę czy wykonywać tego samego rodzaju zadania. Zauważalna staje się nadmierna aktywność, nienormatywne zachowanie lub odwrotnie, dystans i spokój (marzenie). U dzieci w młodym i średnim wieku występuje roztargnienie i zapomnienie. Prowadzi to do wzrostu liczby nieprzyjemnych sytuacji, w wyniku których inni mogą nazwać dziecko przegranym, a dziecko może być wyśmiewane przez kolegów z klasy. Naturalnym skutkiem jest rozwój ADHD z przewagą deficytu uwagi w postaci wzmożonego lęku i fobii u dzieci w wieku szkolnym. Trudności z koncentracją odnotowuje się u dzieci w każdym wieku. Tym samym w wieku szkolnym pojawia się problem braku uwagi na pierwszy plan i rodzice zaczynają szukać sposobów na pilne rozwiązanie problemu. Właściwym krokiem w stosunku do dziecka jest skontaktowanie się z psychologiem, jednakże sami rodzice/osoby znaczące w życiu dziecka muszą wprowadzić pewne zmiany w swoim zachowaniu. Uwaga: Jeśli Twoje dziecko boleśnie reaguje na uwagi, zwróć uwagę na swoje mów i używaj wyrażeń takich jak „zróbmy to razem”, „a co, jeśli spróbujemy inaczej?”, „spójrz, czy jest kilka opcji”. Używanie zaporowych zwrotów „przestań to robić”, „nie możesz tego zrobić” i innych nie pomaga w rozwiązaniu problemu. Twoim zadaniem jest rozwinięcie w dziecku pozytywnego myślenia i pokazanie, że potrafi sobie poradzić z zadaniem. Zasada „zielonego” pióra. Podkreślaj dobro. Nie skupiaj uwagi na błędach. Chwała za sukces. Wspieraj swoje dziecko w jego osiągnięciach Minimalizuj czynniki zewnętrzne, które wprowadzają dziecko w stan ekscytacji. Organizuj i utrzymuj codzienność w rodzinie. Podstawowe czynności należy powtarzać w tym samym czasie: jedzenie, odrabianie zadań domowych, spacery, kąpiel, spanie i tak dalej. Pomóż dziecku rozwiązywać problemy (patrz punkt 1), aby nie kumulowało niedokończonych zadań i nie zaciągało długów w szkole Rozmawiając z dzieckiem, nie spiesz się z odpowiedzią. Daj mu możliwość przemyślenia, nie dawaj podpowiedzi, nie odpowiadaj za niego, jeśli w rozmowę zaangażowane są także inne osoby. Dziecko musi wiedzieć, że jego zdanie jest ważne i że się nim interesuje. Minimalizuj zewnętrzne czynniki rozpraszające w domu i szkole. Wyłącz telewizor, odłóż głośne rozmowy. W szkole poproś nauczyciela, aby pilnuje, aby inne dzieci nie ciągnęły dziecka na lekcji, nie rzucały w niego papierami, nie szturchały go w plecy. Przydzielając dzieciom zadania, podziel je na części, pomiędzy którymi Ty może zrobić sobie przerwę. Podczas przerw sprawdzaj, jak Twoje dziecko poradziło sobie z każdą częścią. Traktuj każdą sytuację jako nową. Wyjaśnij, co dokładnie Cię złościło w jego zachowaniu. Podsumowując, chcielibyśmy zauważyć, że ADHD jest często mylone z zaburzeniami ze spektrum autyzmu..