Od autorki: Studium relacji, jakie budują między sobą mężczyzna i kobieta, a które nazywają miłością Artykuł ukazał się na moim blogu „Błędy myślenia czy rozmowy świadomość” Przyglądaliśmy się oznakom miłości „z braku”. Badaliśmy pułapki, w jakie wpadają ludzie z taką miłością. Następnie na podstawie powyższych informacji osoba wybiera jedną z dwóch opcji. Pierwszą opcją jest uzasadnienie swojego zwykłego zachowania. I usprawiedliwią swoje zachowanie: strach przed odrzuceniem (jeśli powiem wprost, czego od niego chcę, jeśli się do niego nie dostosuję itp., to mnie opuści, nie ufając, że ona (on) jest kochana (I czy nie wierzę, że będzie mnie kochał taką, jaka jestem); brak wspólnych zainteresowań (jesteśmy tak różni, że on (ona) nigdy mnie nie zrozumie); strach przed stratą (nie chcę). zostać w spokoju), nie mogę znieść kolejnej straty.) Ale głównym powodem jest poczucie bezsensu inwestowania energii w relacje. Pragnienie, aby najpierw otrzymać potwierdzenie swojego znaczenia, potrzeby, miłości. Dzięki temu nie zrobimy ani jednego realnego kroku do przodu, dopóki nie będziemy przekonani, że są nami zainteresowani. Ale nawet jeśli będziemy o tym przekonani, będziemy potrzebować coraz więcej potwierdzeń, a chęć spotkania się w połowie drogi nie pojawi się. Wszystko pozostaje takie samo jak zawsze, a niezadowolenie tylko wzrasta. Druga opcja to przyznać, że Twoja miłość bierze się „z braku” i zadać sobie pytanie, co zrobić, aby ten związek był satysfakcjonujący. Idealnie byłoby oczywiście, gdybyśmy nauczyli się kochać i akceptować siebie jako innych, znajdować w sobie mocne strony i możliwości, których nam brakuje, nie oczekując, że inni uzupełnią to, czego brakuje. Ale łatwiej to powiedzieć, niż zrobić. Opierajmy się na tym, co mamy teraz. Jeśli Wasz związek jest współzależny, a miłość „z braku jest zawsze relacją zależności i zdajesz sobie z tego sprawę, to najlepszą opcją na zbudowanie satysfakcjonującego związku jest relacja oparta na zasadzie „Ja plus Ja” lub partnerstwo na podstawie umowy, jak w biznesie. Zastanówmy się, jak to się dzieje w biznesie. Decydujesz się na otwarcie jakiejś firmy, ale czując, że sam nie dasz rady, nie wiesz jak zrobić wszystko, zapraszasz partnera. Co będziesz z nim negocjować? O celach, o zadaniach, o możliwościach każdego, o obowiązkach i odpowiedzialności. Tak. Jeśli twój partner nie podziela twoich celów i zadań, nie rozpoczniesz z nim biznesu, ale będziesz szukać kogoś, kto podziela twoje cele i zadania. W związkach jest zupełnie inaczej. Dwoje ludzi spotyka się, zakochuje, dobrze się ze sobą czują i postanawiają na przykład wziąć ślub. Pamiętajcie, że wszystkie bajki kończą się ślubem kochanków i co dzieje się dalej… to najwyraźniej już inna historia. Ale zawsze chcesz wierzyć, że wszystko będzie bardzo dobrze. Czy naprawdę tak jest? Pobraliśmy się - a potem bezchmurny raj? Jak już zauważyłem, każdy wchodzi w relację z własnymi oczekiwaniami, z własnym wyobrażeniem o tym, jak powinno być. W biznesie się to mówi, ale w rodzinie? Problemy zaczynają się, gdy Twoje pomysły nie są zbieżne, ponieważ nie zostały wyrażone na samym początku. Ktoś zaczyna szukać innego partnera, inni tkwią w tych oczekiwaniach i problemach. Ale w żadnym wypadku nie próbują wyjaśniać swoich własnych celów i zadań, ani celów i zadań swojego partnera. Co więc powinieneś zrobić? Jeśli naprawdę chcesz być z tą osobą, musisz: Zrozumieć naturę swojego przywiązania. Poznaj swoje potrzeby i potrzeby swojego partnera. Naucz się tworzyć wzajemne korzyści. Znajdź jedność interesów. Charakter twojego przywiązania. Zastanów się i zapisz: Co łączy Cię z osobą, która jest obok Ciebie (rodzina, wspólna sprawa, wspólne hobby, bogactwo materialne itp.)? Jaka jest Twoja potrzeba, której nie jesteś w stanie zaspokoić swoją miłością? własny, zaspokaja (organizuje czas wolny, zapewnia wsparcie finansowe, pomaga w rozwoju kariery itp.) Jakie są Twoje ogólnie potrzeby?Czy Twój partner Cię satysfakcjonuje? Czy Twój partner daje Ci poczucie ważności i pewność siebie? Czy Twój partner napełnia Cię energią (wspiera we wszystkich przedsięwzięciach). Jakie obowiązki domowe wykonuje Twój partner, których Ty nie masz czasu lub chęci. Czy jesteś z nim związany? Czy wspólni znajomi są przede wszystkim przyjaciółmi Twojego partnera? Jeżeli szczerze i szczerze odpowiedziałaś na te pytania, to masz obraz swojego przywiązania do partnera, wiesz, co Ci daje i jakie potrzeby zaspokaja.2. Twoje niezaspokojone potrzeby. Dowiedzieliśmy się, co daje nam nasz partner. Ale prawdopodobnie są pewne potrzeby, których on nie zaspokaja, a to powoduje rozczarowanie i niezadowolenie ze związku. Innymi słowy, musisz zdecydować, czego chcesz od partnera. Zapisz wszystko, czego pragniesz bardziej. Przeczytaj, co napisałeś. Zastanów się, czy jedna prawdziwa osoba może zaspokoić wszystkie Twoje potrzeby i pragnienia z listy potrzeb skreśl te, które możesz sam zaspokoić. Pamiętaj, że złudzenia są potrzebne tylko do dalszych rozczarowań. Rozładowany. Jak myślisz, czy powinnaś powiedzieć o tym swojemu partnerowi, czy też powinien dowiedzieć się, czego potrzebujesz? Wiemy, że istnieje lista tego, czego oczekujemy od partnera. Następnie musisz porozmawiać z partnerem o swoich pragnieniach i potrzebach, abyś miał jasne pojęcie, czy partner może te potrzeby zaspokoić, a co najważniejsze, abyś nie pozostał z nieuzasadnionymi oczekiwaniami. Omówienie tego może być jedną z najtrudniejszych rzeczy; w tym przypadku ważne jest, aby nie popadać w wyrzuty. Na przykład ważne jest, aby Cię słuchano. Błędem byłoby wytykanie partnerowi, że nie potrafi słuchać. Będzie to powodować opór i niezadowolenie w związku. Twoim zadaniem jest powiedzieć tak, aby Twój partner usłyszał, że jesteś zadowolony, podoba Ci się to i ważne jest dla Ciebie, gdy Cię usłyszy, aby wzbudziło to w Tobie emocje i wzajemne uczucia. A kiedy nie zwraca się uwagi na Twoje słowa, czujesz się odrzucony. Aby poćwiczyć, zapisz słowa, które powiesz swojemu partnerowi. Jeśli w przygotowaniu nie widzisz wyrzutów i odmowy zdolności słyszenia partnera, możesz wyrazić mu swoją prośbę. Pamiętaj, że pragnienie bycia kochanym jest naturalne. Nie milcz, mów o swoich pragnieniach. Na przykład, jeśli lubisz dostawać kwiaty, porozmawiaj o tym, powiedz, jakie kwiaty lubisz, jakie emocje w Tobie wywołują. Ale rób to nie w formie instrukcji, ale w formie opowieści. Czy chcesz coś konkretnego jako prezent? Powiedz nam, co to jest i dlaczego tego potrzebujesz oraz że chciałbyś otrzymać to w prezencie od swojego partnera. Również nie w formie instrukcji, ale w formie opowieści. Opowiedz nam jak chciałbyś spędzić wakacje, gdzie pojechać, co zobaczyć. Chcesz, żeby Twój partner nie rzucał wszędzie rzeczami, porozmawiaj o tym, jak się czujesz, gdy widzisz rzeczy porozrzucane i że byłabyś zadowolona, ​​gdyby od razu po sobie posprzątał. Jeśli nie wyrazisz swoich pragnień, Twój partner uzna, że ​​skoro milczysz, to znaczy, że wszystko Ci odpowiada. Musisz nauczyć się tak mówić i prosić, żebyś chciała to robić, bez wymagań, bez wyrzutów i z obowiązkową wdzięcznością za to, co dla Ciebie zrobiła, aby Twój partner czuł, że Ci się to podoba, że ​​jesteś z tego zadowolona, że doceniasz jego i jego działania. W końcu sam jesteś zadowolony, gdy otrzymujesz aprobatę i pozytywne wzmocnienie dla swoich działań, nie pozbawiaj partnera tego uczucia. Taka wzajemna akceptacja i wdzięczność wzmacniają wasz związek.***Szkic.„Aby ocieplić relację, mówię, co czuję. Na przykład: „Tęsknię za tobą. Chcę cię przytulić." Jeśli nie ma przejawu uczuć, a bardzo tego chcę, mówię wprost to, czego mi brakuje: „Chcę, żebyś…” Lub: „Mówiłem dziś kilka razy, że brakuje ci tego, co czuję ,Czy jest coś nie tak?" Następną rzeczą, którą musisz zrozumieć, jest to, że zaspokojenie swoich potrzeb otrzymujesz w prezencie, a twój partner nie jest ci nic winien, ani wyraźnie zgadza się na wymianę, ty dajesz mi to, a ja daję ci tamto.3. Poznanie potrzeb partnera. Wiesz, co musisz powiedzieć partnerowi o swoich potrzebach i wiesz jak. Ale zawsze musisz pamiętać, że jest was dwoje i że pragnienia i potrzeby drugiego są tak samo ważne jak wasze własne. I że dobre relacje zaczynają się wtedy, gdy każdy może dostać to, czego mu brakuje. Ale czy wiesz, jakie są potrzeby Twojego partnera, czego mu brakuje? Jeśli zaczniesz od „no cóż, opowiedz mi o swoich potrzebach, może ja je zaspokoję”, początkowo stawiasz swojego partnera „poniżej” siebie i to jest cóż… nie jak partner. „Ja plus Ja” to partnerstwo równych sobie, oparte na akceptacji tego, że jesteśmy inni, ale jednocześnie równi partnerzy. A partnerstwo polega na wymianie dawania i brania. Jeden daje, drugi przyjmuje to z wdzięcznością i z tym samym uczuciem daje drugiemu to, czego potrzebuje. Teraz dawca przyjmuje z wdzięcznością i z tym samym uczuciem daje partnerowi to, czego partner już potrzebuje. Tak właśnie odbywa się wymiana. W ten sposób wasz związek stanie się satysfakcjonujący. Pytasz: „Dlaczego ja?” Ale ktoś musi zacząć... Można też, jak w biznesie, umówić się, kto co robi i opieczętować to podpisami. Ale jednocześnie lepiej nie zapominać o wdzięczności, jeśli chcesz, aby umowa była respektowana i nie powodowała oporu. Konieczne jest również wyjaśnienie, czy zapotrzebowanie partnera na cechy i umiejętności, które możesz mu zaoferować, jest duże. O tym też trzeba rozmawiać. Jeśli oczekuje od ciebie czegoś innego i nie wyraża tego, pojawią się nieuzasadnione i próżne oczekiwania. A po pewnym czasie rozczarowanie – to niewłaściwa osoba! Często zdarza się, że zaczynamy dawać partnerowi to, czego sami potrzebujemy. Na przykład, gdy jesteś z jakiegoś powodu zdenerwowany, chcesz podzielić się tym ze swoim partnerem. A potem, gdy Twój partner jest czymś zdenerwowany, zaczynasz go dręczyć pytaniami, wychodząc z założenia, że ​​on też tego potrzebuje – aby zabrać głos. Tutaj lepiej zapytać partnera: „Widzę, że coś Cię denerwuje. Kiedy jestem zdenerwowany, muszę z tobą porozmawiać. A ty? Chcesz o tym porozmawiać, czy lepiej cię nie dotykać?” Jeśli Twój partner poprosi go, aby zostawił go w spokoju, nie zadręczaj go pytaniami, ale daj mu czas, aby sam pomyślał o swoim problemie. Aby było między wami jak najmniej nieporozumień, trzeba poznać potrzeby swojego partnera. Jak? Zapytaj i zainteresuj się tym, co lubi, co sprawia mu przyjemność. Ale jest tu też jedna konwencja: możesz uzyskać bezpośrednią odpowiedź na bezpośrednie pytanie, jeśli twój partner wie, czego chce. A co jeśli nie wie do końca?***Szkic. – Zastanawiałem się, czy jest zadowolona z naszej bliskiej relacji. Pytam ją: „Czy lubisz, kiedy cię pieszczę?”, a ona: „Nie wiem”. Jak to rozumiesz, czy musisz później zapytać jeszcze raz? - A może lepiej zapytać: „Jak ci się podoba, jak najlepiej cię pieścić, co jest dla ciebie przyjemniejsze?” - Hmm, nie robiłem. Nie myśl o tym... Poza tym, żeby poznać potrzeby partnera, musisz przenieść uwagę z bliskiej osoby na inną osobę, która jest obok. Obserwuj swojego partnera, a zobaczysz wiele rzeczy, o których nigdy wcześniej nie myślałeś ani nie zauważyłeś. Ale jest jeden warunek – nie skupiaj się tylko na jednej rzeczy, ani na pozytywach, ani na negatywach. Nagraj wszystko, aby uzyskać pełny obraz. W procesie obserwacji można sporządzić swego rodzaju mapę – co mu się podoba, czego nie, co go denerwuje, co sprawia mu przyjemność i tak dalej. Po sporządzeniu takiej „mapy” możesz jeszcze raz sprawdzić, czy rzeczywiście tak jest. ***Szkic. – Nie chodzi o twoją niepewność, ale o twoją nieznajomość swojego mężczyzny. Patrzysz bardziej na to, jak kocha i czy w ogóle kocha, zamiast go badać i rozumieć, co lubi, czego nie lubi, jakie ma nawyki, co go uszczęśliwia, co go smuci - Ale on".