Od autora: Wiek przedemerytalny czy przypadek? Czas na użalanie się nad sobą czy okres refleksji, introspekcji i ponownej oceny wartości. O niezestrzelonych pilotach. Kto o czym mówi, ale ja jestem zajęty i pracuję. Że tak powiem, specyfika zawodu. Ostatnio pewna pani zapytała: „Za cztery miesiące – emerytura. Torturowałem siebie i wszystkich moich bliskich – powinienem zrezygnować, czy nie? Co będę robić na emeryturze? Ale w rzeczywistości - prawdziwy kryzys osobisty! Oczywiście możliwe jest, że emeryt nie odejdzie, ale będzie kontynuował pracę – ale to inna historia. Pytanie brzmi: co zaczniesz teraz robić? Sytuacja jest szczególnie bolesna dla osób aktywnych i aktywnych społecznie. Tak więc, kto może zrobić, co może, realizuje się. „Szacunek” dla tych, którzy szybko wrócili do domu z pracą i z miłości i pragnienia angażują się w freelancing nie tylko dla własnej radości, ale także dla własnego dobra! Jeden z moich znajomych (emerytowany inżynier) zaczął wydawać almanach literacki, w którym zamieszczani są lokalni pisarze i poeci. Biega po okolicy, szczęśliwy i ZAJĘTY sponsorami, zarabia pieniądze, promuje almanach! Sąsiedzi – małżeństwo – opanowali tkanie cudownych koszy. Ludzie są różni: ktoś całe życie pracował w budżecie państwa, z gwarantowaną stabilnością, bez żadnych specjalnych perspektyw, wykonując obowiązki w wyznaczonym korytarzu. Ktoś pracował w handlu: ruch, szukanie nisz i sposobów! Ale tak czy inaczej musiałam rozstać się z pracą... ze względu na wiek. Jak nie zagubić się w morzu „ŻYCIA W PENSJORZE”? Michaił Żwanecki ironicznie zauważył: „Nagle zniknęło z nas całe pokolenie. Kobiety znikają po 50. roku życia. Zniknęły z ekranów, nie chodzą do kina, nie pojawiają się w kinach. Nie podróżują za granicę. Nie pływają w morzu. Trzymane są w sklepach spożywczych, na bazarach i w mieszkaniach. Są bezbronni. Nie są potrzebne. Podobnie jak osoby niepełnosprawne.” To smutne i na temat. Dorośli czasami potrzebują poradnictwa zawodowego bardziej niż nastolatki. A więc o poradnictwie zawodowym dotyczącym wieku. Proponuję ćwiczenie: 1. Zapisz w kolumnie wszystko, co lubisz robić (od siedzenia przed komputerem po gotowanie sałatek). Im większy tym lepszy! Nie spiesz się, pomyśl i zapamiętaj uważnie!2. Obok, w innej kolumnie, wypisz te umiejętności, które wykonujesz z przyjemnością, a otoczenie je docenia.3. Skreśl z pierwszej listy zajęcia, które odpowiadają Twojemu nastrojowi.4. Skreśl z niego czynności, którymi nie chciałbyś się zajmować zawodowo.5. Pozostaje tylko przyjrzeć się zgodności „reszt” z pierwszej kolumny z wynikami drugiej. To ulubiona rzecz, którą możesz robić. LUBIĘ TO i MOGĘ TO ROBIĆ! Zatem ćwicz dla zdrowia. Wymówki dotyczące „czas minął” i „jest późno” są zabronione. Czasy, kiedy było przed sobą całe życie, zdecydowanie minęły! Więc musimy się spieszyć. Pospiesz się, aby nauczyć się nowych rzeczy, idź do przodu. Jak wspaniale jest znów doświadczyć szczęścia uczenia się czegoś nowego, doświadczyć radości odkrywania własnych talentów i zdolności Brawo! Lecimy, nie zestrzelono nas! Lub, jak powiedział listonosz Peczkin: „Życie na emeryturze dopiero się zaczyna!»))))