Kreskówka w ironicznym stylu o terapii grupowej. Oglądałem z przyjemnością! Zawiera esencję procesu terapii grupowej, aczkolwiek w nieco przesadnym, ironicznym stylu. Proces, w którym splata się ból rozczarowania, chaos uczuć oraz ryzyko ujawnienia i działania, ale także radość i smutek wyzwolenia, ulgi, chęć zbliżenia się. Tak właśnie dusza się rozmraża, blokuje, neurotyczna Wychodzą zakazy, narzucane wartości, a potem pojawia się lęk i poczucie wolności i miłości do siebie i bliźniego, pojawia się energia i chęć do życia! Oczywiście nikt nikogo nie atakuje i nie rozdziera biura na kawałki jak w kreskówce, ale to właśnie poprzez rozlanie swoich emocji w przestrzeni wewnątrzgrupowej spotyka się ze sobą, ze swoimi spostrzeżeniami i nawiązuje się relacje z innymi członkami grupy, co prowadzi do dalszej transformacji jednostki i całej grupa jako całość. Co dzieje się w rzeczywistości? Ludzie zbierają się po rozmowie z liderem w określonym dniu i godzinie i komunikują się ze sobą o swoich problemach, potrzebach, dzielą się uczuciami, odpowiadają sobie nawzajem, wspierają, wyjaśniają, interesują się. tak czy inaczej nawiązują się relacje i kontakty, jednocześnie uczestnicy przestrzegają ustalonych w grupie zasad (poufność, nie obrażaj, nie udzielaj rad, nie rozmawiaj przez telefon, nie rozmawiaj o grupie poza grupą). terytorium grupy i wiele innych, są indywidualne w każdej grupie) Udział w terapii grupowej jest sprawą odpowiedzialną, ale dobrowolną i każdy może w każdej chwili opuścić grupę. W takim przypadku pamiętaj, aby uprzedzić grupę z wyprzedzeniem o zamiarze opuszczenia grupy. Często zdarza się, że po rozmowie o chęci opuszczenia grupy, o powodach i uczuciach, które to spowodowały, i rozumiesz, że nie jesteś tu sam, wiele osób ma wątpliwości, to normalne, że wątpisz, a motywacja i pojawia się dalsza chęć pracy w grupie. Spotykając ludzi, którzy starają się przezwyciężyć swoje trudności, człowiek ma szczególną okazję, aby zaczerpnąć z nich siłę i podzielić się swoim problemem. ! Grupa rozwija poczucie wspólnoty i zrozumienie, że wiele naszych problemów ma charakter uniwersalny. Pomagając drugiemu, dzieląc się jego doświadczeniami, pomagasz sobie.! Grupa zapewnia wsparcie. Przykładowo osoba cierpiąca na depresję może mieć poczucie, że ze swoim problemem jest oddzielona (izolowana) od reszty świata i w grupie może znaleźć współczucie, wsparcie i pomoc! Grupa daje każdemu uczestnikowi poczucie przynależności, tak niezbędne w sytuacji skonfrontowania się z osobistym cierpieniem! Grupa daje nadzieję! To także miejsce, gdzie pod czujnym okiem facylitatora każdy uczestnik ma szansę zdobyć nowe doświadczenia w konfrontacji z bolesnymi wspomnieniami, traumami z dzieciństwa i trudnymi sytuacjami. Bez względu na to, z czym dana osoba przychodzi do Grupy, prędzej czy później pojawią się jej cechy osobowe, słabe i mocne strony, ograniczenia i możliwości, problemy i deficyty, które można zobaczyć, zrealizować w bezpiecznym środowisku, zdecydować, co z tym zrobić i zacząć zmiana. Grupa to przestrzeń, w której zachowana jest poufność, gdzie każdy może wyrazić swoje emocje bez obawy, że zostanie skrytykowany lub źle zrozumiany. To miejsce, w którym zawsze będziesz wysłuchany i traktowany z szacunkiem.