Od autorki: Olga Nikołajewna Pashnina Problem rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych jest dziś jednym z palących problemów zdrowotnych, ze względu na stale rosnący odsetek populacji dziecięcej z niepełnosprawnościami. Badania ostatnich lat wskazują, że jakość życia przyszłej populacji dzieci i dorosłych w dużej mierze zależy od okresu wewnątrzmacicznego płodu, w przeciwnym razie – od okresu prenatalnego. Jednocześnie ośrodkowy układ nerwowy pełni rolę koordynującą i integrującą w kształtowaniu się różnych układów funkcjonalnych płodu, co decyduje o jego kluczowym znaczeniu w procesach embriogenezy i późniejszym rozwoju człowieka. Okołoporodowe uszkodzenia mózgu, a przede wszystkim te spowodowane niedotlenieniem wewnątrzmacicznym, są główną przyczyną chorób neurologicznych u dzieci w pierwszym roku życia, a także ich niepełnosprawności w kolejnych latach. Wczesna neurorehabilitacja dziecięca jest stosunkowo nową dziedziną medycyny. Główną motywacją była potrzeba opracowania metod zapobiegania chorobom i niepełnosprawności u dzieci. Aby wdrożyć omawiany sposób ochrony zdrowia dziecka, konieczne jest stworzenie kompleksowego programu etapowej neurorehabilitacji medycznej dzieci z objawami okołoporodowych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego w okresie około- i poporodowym. Od chwili narodzin dziecka prowadzone jest nie tylko intensywne leczenie, ale także wczesna terapia neurorehabilitacyjna mająca na celu przywrócenie funkcji układu nerwowego. Doświadczenie pokazuje, że prowadzenie neurorehabilitacji u noworodka w oparciu o poradnię rodzinną powoduje normalizację objawów neurologicznych u dzieci z patologią okołoporodową. Zatem głównym kryterium sukcesu w rozwoju noworodka powinno być nie tylko zachowanie jego życia, ale zachowanie jego życia i zdrowia. Niedotlenienie płodu jest najbardziej rozległym obszarem patologii przedporodowej; to właśnie powoduje uszkodzenie centralnego układu nerwowego. Zmiany morfologiczne w tkance mózgowej powstające pod wpływem niedotlenienia obejmują brak stabilizacji tkanki nerwowej w okresie poporodowym oraz szybki rozwój procesów zanikowych w komórkach mózgowych. Wykazano, że pod wpływem niedotlenienia okołoporodowego mogą wystąpić trwałe zaburzenia w relacjach neuronów korowych ze strukturami podkorowymi. Wykazano również, że niedotlenienie płodu zagraża funkcjonowaniu mózgu przez całe życie, od wczesnych stadiów rozwoju wewnątrzmacicznego aż do starości. Wszystkie powyższe dane wskazują na pilną potrzebę podjęcia działań profilaktycznych, które pomogłyby zidentyfikować i wyeliminować wpływ niedotlenienia prenatalnego na występowanie okołoporodowych uszkodzeń OUN i ich następstw. Zamartwica okołoporodowa i jej objawy neurologiczne są ważną przyczyną uszkodzenia mózgu i konsekwencji neurologicznych u noworodka. Omówiono możliwość pozytywnego wpływu leku na przebieg ciąży i rozwój płodu. Biorąc pod uwagę powyższe, współczesną neurorehabilitację można zdefiniować nie tylko jako zespół działań mających na celu przywrócenie różnych zaburzeń funkcji organizmu, tj. osobowość pacjenta, ale także jako system oddziaływania mający na celu ZAPOBIEGANIE rozwojowi procesów patologicznych. Jednocześnie neurorehabilitację dzieci z zaburzeniami okołoporodowymi w ogóle należy charakteryzować wczesnym rozpoczęciem, ciągłością, ciągłością i złożonością przy zastosowaniu wszelkich środków medycznych, neurorehabilitacyjnych i innych. Takie podejście do programu rehabilitacji przyczyni się do rozwoju wczesnej rehabilitacji i rozwiązania problemów tworzenia nowoczesnych ośrodków neurorehabilitacji okołoporodowej, gdzie konieczna jest integracja specjalistów z różnych dziedzin: położników, genetyków, ginekologów, neonatologów, neurologów, neuropsychologów, specjalistów neurorehabilitacji itp. – z uwzględnieniem zachowania wyraźnej ciągłości lekarskiej i.