Wczoraj oglądałem film „Do kości”. Po raz pierwszy zobaczyłem go nieco ponad rok temu i wtedy zrobił na mnie dobre wrażenie. Film opowiada o osobach (głównie dziewczynach), które cierpią na anoreksję lub bulimię. Wielu z nich było już w różnych szpitalach, próbowało się leczyć, ale ich próby kończyły się niepowodzeniem. Osoby z zaburzeniami odżywiania często spotykają się z brakiem zrozumienia swojego problemu i tak też było w przypadku głównego bohatera. Na przykład podczas terapii rodzinnej siostra powiedziała jej: „Nie rozumiem, dlaczego tak się dzieje, po prostu jedz”. Jasne jest, że nie powiedziała tego z potępieniem, ale z rozpaczą i zdumieniem. Szczerze bała się, że jej siostra umrze na anoreksję. Matka bohaterki również nie była obojętna na tę sytuację, jednak trudno jej było zaakceptować chorobę córki, dlatego nie mogła jej wspierać w trudnym okresie. Film dobrze pokazuje, jak objawiają się objawy zaburzeń odżywiania. Każda postać manifestuje je inaczej: niektórzy głodują i ćwiczą, kiedy tylko jest to możliwe, podczas gdy inni wywołują wymioty i używają środków przeczyszczających. Różny jest też poziom motywacji wśród bohaterów: niektórzy sami zdecydowali, że chcą żyć inaczej, inni uważają, że wszystko jest pod kontrolą i dlatego obawiają się traktowania, na przykład, jak główny bohater, ludzi z zaburzeniami odżywiania często spotykają się z nieporozumieniami, przypomniałam sobie o tym ponownie, czytając komentarze ludzi na temat tego filmu. Tak, rzeczywiście, film nie pokazuje szczegółowo, jak dokładnie leczy się zaburzenia odżywiania i dlaczego do nich dochodzi. Ale ten problem nie jest taki prosty, ponieważ zarówno czynniki genetyczne, jak i społeczne mogą mieć wpływ na rozwój zaburzeń odżywiania. Warto także wziąć pod uwagę, że jest to film fabularny, a nie dokumentalny, zatem zadaniem tej pracy jest zwrócenie uwagi na problem istotny społecznie. Aby osoby, które nie spotkały się z podobnymi problemami, mogły nieco głębiej zrozumieć problematykę zaburzeń odżywiania, polecam obejrzenie tego filmu osobom zainteresowanym tematyką zaburzeń odżywiania lub tym, którzy chcą lepiej zrozumieć osoby mające problemy w jedzeniu. ich związek z jedzeniem. Myślę, że takie osoby są wśród użytkowników serwisu, dlatego postanowiłam podzielić się swoją opinią. Jeśli temat odbije się na Tobie, zapisz się na konsultację ze mną. Pomogę Ci pozbyć się objadania się i normalizacji odżywiania poprzez pracę ze swoim stanem emocjonalnym.