Rozmawialiśmy o tym, że na nasz stan emocjonalny wpływa nie samo wydarzenie, ale to, jak je postrzega dana osoba, co to konkretnie dla niej oznacza (tutaj). Na przykład, jeśli przyjaciel spóźnia się na spotkanie, jedna osoba może czuć się smutna, a inna szczęśliwa. Dla pierwszej to spóźnienie będzie oznaczać: „Nie zależy jej na mnie! Wszyscy mnie ignorują. Nawet bliscy przyjaciele. (stąd smutek). Po drugie: „To świetnie! Po prostu będę miał czas na dokończenie całej mojej pracy!” (stąd radość). W oparciu o te przekonania i wywoływane przez nie emocje, zachowujemy się w określony sposób. Irracjonalne przekonania prowadzą do irracjonalnych działań. Racjonalne - do bardziej zrównoważonego. Jeśli nauczymy się odróżniać myśli racjonalne od irracjonalnych, będziemy mogli działać bardziej świadomie i skutecznie. Racjonalne myśli są dla nas niezawodne i korzystne, pomagając nam osiągnąć nasze cele. Irracjonalne - destrukcyjne, szkodliwe, prowadzące do utraty kontroli i zmuszające nas do zrobienia rzeczy, których później żałujemy. Przykład: „Nigdy sobie z tym nie radzę!”. - całkowicie irracjonalna myśl. Jest to niewiarygodne, ponieważ chodzi o przyszłość, a my nie wiemy nic o przyszłości. I oczywiście takie myślenie wcale nie jest dla nas korzystne - jest mało prawdopodobne, aby taka myśl zainspirowała nas do bohaterskich czynów „Dam sobie z tym radę!”. - racjonalne myślenie. Jest niezawodny - „Mogę”, to znaczy dopuszczam możliwość, że nadal sobie z tym poradzę. I to jest korzystne – rozumowanie w ten sposób nie poddaje się, zachęca do prób, do osiągnięcia celu. Nasze myśli wpływają na nasze emocje, na nasz stan. Zadaniem psychologa jest pomóc człowiekowi spojrzeć na sytuację NIE w różowym, optymistycznym świetle, ale w realistycznym. Pomaga to zmniejszyć emocje i złagodzić stan. Identyfikowanie irracjonalnych myśli i formułowanie na nie racjonalnej (adaptacyjnej) odpowiedzi może naprawdę poprawić nasze samopoczucie. Porównaj: „Jestem kompletnym idiotą” i „Tak, czasami podejmuję złe decyzje i niektóre moje działania są idiotyczne. Każdemu się to zdarza!” Myśli zbyt szybko przelatują mi przez głowę, zastępując się nawzajem. Często nie mamy nawet czasu, aby je zrealizować. Zauważamy jedynie, jak zmienił się nasz nastrój. Właśnie teraz byliśmy szczęśliwi w duszy, ale przebłysnęło jakieś wspomnienie lub, odwrotnie, napłynęły fantazje na temat przyszłości i teraz jesteśmy już smutni. Nie mamy czasu zwracać uwagi na to, że większość naszych myśli jest zniekształcona i bardzo odległa od rzeczywistości. Takich zniekształceń jest mnóstwo. Łączy ich to, że chodzi o błędne postrzeganie tego, co faktycznie się wydarzyło. Nazywa się je błędami myślenia lub zniekształceniami poznawczymi. Myślenie czarno-białe (dychotomiczne). Jednym z najczęstszych zniekształceń poznawczych jest myślenie czarno-białe. Inne nazwy to myślenie dychotomiczne lub myślenie „wszystko albo nic”. Błąd wiąże się z poglądem, że istnieją tylko dwie kategorie oceny zdarzeń, ludzi i działań. W rezultacie sytuacja jest oceniana zbyt kategorycznie, gdy najprawdopodobniej występuje gradacja, na przykład: „To wszystko moja wina!”. Naprawdę? Czy jesteś sam winien wszystkiego, czy też byli inni uczestnicy? Główną oznaką błędu jest obecność ocen kategorycznych i brak ocen pośrednich (jest dobro i zło, ale nie ma normalności). Słowa znacznika: „albo - albo” („albo tak - albo nie”, „albo pan - albo zniknął”), „albo - albo” („albo żywy, albo martwy”). Ciąg dalszy nastąpi z szacunkiem i troską. psycholog-konsultantka Julia KuntyshJeśli masz dość samodzielnego radzenia sobie, zapraszam na konsultację! WhatsApp, Telegram, Viber +7 921 993-16-39