Od autora: Następny artykuł trochę mnie zdenerwował, więc oszalałem. Proszę o przyjęcie z odrobiną humoru :) Jakże jestem zmęczony czytaniem na portalu publikacji niemal psychologicznych na ten temat - głosami rodziców w głowie czterdziestoletniego już dziecka. Tak, tak właśnie jest, ale może jest tu miejsce na Twoją odpowiedzialność!? A poza tym wulgaryzacja psychoterapii i psychologii to dla mnie za dużo, poeta jest jak ryba z meduzy, a jednak... przyszła muza. Nie wiedzieli nasi ojcowie, nie wiedziały nasze matki, że kochane dzieci to zrobią idź do psychologa, a tam powiedzą, że ich tak nie wychowano, że źle ich nakarmiono, że nie kochano, że ich nie rozgrzano, że nie podcierali tyłków , że nie nauczyli ich żyć i nakarmili owsianką. Teraz będą obrażeni jak w sieci lęków i niepokojów, ale już niedługo przebije się przez nie promień słońca. Dzieci dorosną i będą mogły żyć samodzielnie. A to oznacza, że ​​odnajdą radość w żalach, miłość i zrozumienie swoich rodziców i nie będą już obwiniać rodziców przed cudzymi ciotkami, zadzwonią do domu i delikatnie powiedzą tatusiu i mamusiu. bardzo cię kocham.