Porozmawiamy o hipnozie Ericksona. Po raz kolejny w swojej praktyce spotkałam się z autentycznym przerażeniem w oczach klienta, gdy padło słowo „hipnoza”. Przy tej okazji chcę dać małe wyjaśnienie dotyczące hipnozy ericksonowskiej. Hipnoza Ericksonowska jest bardzo delikatną techniką. Przypomina to stan relaksu, kiedy człowiek jest odwrócony od świata zewnętrznego i zanurzony w swoim wewnętrznym świecie. Niektórzy uważają, że w stanie hipnozy osoba jest całkowicie nieprzytomna i możesz z nią zrobić, co chcesz. To głębokie nieporozumienie!!! W rzeczywistości jesteś w przyjemnym stanie relaksu i spokoju. Jednocześnie nadal słyszysz głos terapeuty, doskonale rozumiejąc wszystko, co mówi. I pomimo głębokości relaksu, w mózgu zawsze znajduje się tzw. „Ośrodek wartowniczy” (jest to naukowo udowodnione), który kontroluje wszystko, co dzieje się wokół i który w razie potrzeby może szybko przywrócić Cię do stanu czuwania. Głównym zadaniem terapeuty ericksonowskiego jest pomoc człowiekowi w otwarciu dostępu do jego wewnętrznych mocnych stron i zasobów, do jego możliwości, aby skutecznie poradził sobie z trudnościami, które pojawiły się w jego życiu. Każdy człowiek ma wewnętrzne mocne strony i zasoby. Ale niestety próby poradzenia sobie z trudnościami, które pojawiły się samodzielnie, mogą z tego czy innego powodu zakończyć się niepowodzeniem. Przyczynami tymi może być brak wiary we własne siły, stare przyzwyczajenia, zwykłe ramy nawet nieudanych zachowań lub po prostu niewiedza i niemożność zrobienia czegokolwiek inaczej. Komunikacja z psychoterapeutą pozwala człowiekowi odkryć głębię swojego potencjału i wykorzystać go znacznie pełniej. A łatwiej jest to osiągnąć w stanie transu. Trans w hipnozie Ericksonowskiej jest uważany za stan, w którym dana osoba jest odwrócona od świata zewnętrznego, skupiając swoją uwagę na konkretnym uczuciu, myśli lub zdarzeniu. A głębokość transu w hipnozie ericksonowskiej nie jest szczególnie istotna. I tak na przykład każdy z Was pamięta sytuację ze swojego życia, kiedy jedziecie komunikacją miejską swoją zwykłą trasą. A ponieważ ta trasa nie wnosi nic nowego, a jest na tyle nudna i nieciekawa, że ​​z przyjemnością zaczynasz obserwować swój wewnętrzny świat, wspominając pewne wydarzenia, przeszłe spotkania czy pogrążając się w marzeniach o przyszłości. I to jest prawdziwy trans. I tak to trwa aż do ostatniego przystanku, na którym wysiadasz. W tym momencie opamiętasz się i wysiądziesz na swoim przystanku, wesoły i aktywny. Możesz podać inne przykłady stanu transu w życiu codziennym: jest to czytanie ciekawej książki, podczas której możesz nawet nie słyszeć osoby stojącej obok ciebie; oglądanie ciekawego programu telewizyjnego; marzy o nadchodzącym wydarzeniu i nie tylko. Zgadzam się, jest to dla nas całkowicie znany i nawykowy stan. Terapia Ericksonowska jest techniką bardzo przyjazną dla środowiska, całkowicie skupioną na człowieku, na jego indywidualnych cechach. Centralnym miejscem w terapii ericksonowskiej jest osobowość pacjenta, a nie tylko problem. Każdy ma te same problemy, ale ludzie są różni. Dlatego w swojej pracy terapeuta opiera się na realnych potrzebach, realnych mocnych stronach człowieka, na możliwościach i zasobach, z których człowiek może aktualnie skorzystać. Jedną z ważnych możliwości i zadań procesu terapeutycznego jest praca ze stanem wewnętrznym człowieka, dla niego nieświadomym. Podczas transu człowiek ma możliwość ominięcia barier, które buduje jego stereotypowe myślenie, aby zwrócić się do swojej głębokiej mądrości, do ukrytych zasobów. W tej pracy można odkryć prawdziwe doświadczenia, które niepokoją daną osobę, znaleźć nowe opcje zachowania, opcje rozwiązania problemu i ścieżki do przyszłości danej osoby. Szukaj wewnętrznych zasobów i swoich możliwości.)