Współuzależnienie to stan charakteryzujący się silną zależnością fizyczną, społeczną i psychiczną od osoby cierpiącej na jakiś rodzaj uzależnienia. Najczęściej zachowania zależne kształtują się w dzieciństwie. Dorośli nie potrafią otwarcie rozmawiać o problemach, szukać problemów, nie szukać pomocy, łatwiej jest zwalić winę na innych (dziecko, współmałżonka): Jesteś kapryśny – ja jestem chory, ty. krzycz – boli mnie głowa, ty źle się zachowujesz – tata pije. Dzieci manipulują rodzicami, żeby uniknąć bicia. Istnieje wiele definicji współuzależnienia: -Bolesne przywiązanie do relacji. - Nadmierne zaabsorbowanie czymś - społeczna, fizyczna zależność od osoby lub procesu, - Długotrwałe podporządkowanie osoby ścisłym zasadom, w których nie da się wyrazić uczuć ani rozwiązać problemów. Zależność - chęć zastąpienia duchowej niekompletności duchowe poprzez przedmioty chemiczne, materialne i duchowe. Współzależny traci zdolność. Myśl, czuj, działaj tak, jak chcesz. Próbuje kontrolować życie innych ludzi. To po prostu reakcja na to, co robią inni ludzie. Ich zachowanie/reakcja na coś Wszyscy współzależni mają tolerancję na doświadczanie negatywnych emocji. Pojawia się horror, ale klient ma się dobrze. Słucham cię – to okropne. Klient trafia do zdrowego środowiska, ma obowiązek wrócić do rzeczywistości. CZY W OGÓLE można być bitym? Tak, ale niewiele. W JEJ OBRAZIE ŚWIATA BICIE LUDZI JEST NORMALNE. że człowiek jest niekontrolowany, albo mówią, że sami zasługują na taką postawę. Radość, gdy jest stosunkowo dobra. Drugą emocją jest rozpacz. Silne przeżycia pod wpływem stresu, przyzwyczaja się do bólu psychicznego, przestaje czuć. Może wystąpić jako reakcja na stres: nerki, ciśnienie krwi, migreny. Cechy zachowania: Pobłażanie. Wszystko ma na celu zmianę ukochanej osoby. Poczucie własnej wartości jest znacznie obniżone. Czuje się nieudany, bezwartościowy, winny, życie jest pozostawione przypadkowi, życie mnie omija, spada samoocena. Wypieranie się pragnienia zmiany. Nie musi niczego zmieniać. Im wyższy poziom współzależności, tym wyższy poziom zaprzeczenia. To tak, jakby się do tego nie przyznał – to nieprawda. Broń się agresywnie. Generalnie nierealne jest przyznanie, że przyczyniają się one do rozwoju uzależnienia. Współzależność to styl życia polegający na pomaganiu i kontrolowaniu innych. Zawsze czują się odpowiedzialni za zaspokajanie potrzeb innych, nawet kosztem własnych. Usprawiedliwiaj zachowanie, aby go nie stracić, dopóki nie zostaną umieszczone w sierocińcu, dzieci alkoholików kochają swoich rodziców. Niska samoocena, zachowania reakcyjne, osobowość nie rozwija się. Poczucie porażki. Zapada się zdolność kontrolowania. Zamrożone uczucia, ukształtowane we wczesnym dzieciństwie, wiele zakazów dotyczących uczuć. Na matkę nie można się złościć, boją się tylko tchórze (ALEKSYTYMYA). Zachowanie kompulsywne. Niekontrolowane zachowanie, myśli o kimś, o czymś, przez co Twoje życie nie przedostaje się do przodu. Najciekawsze jest to, że współuzależnieni często nie dostrzegają własnych problemów, bo większość ich życia wypełnia druga osoba. I nawet w takiej sytuacji istnieje wiele korzyści wtórnych, szczęścia i zaspokojenia podstawowych potrzeb. Dlatego rozpoznanie i leczenie współuzależnienia nie jest łatwe. Teraz kończę specjalizację Gestalt z uzależnień i współuzależnień oraz przechodzę dwunastoetapowy program „Dorosłe Dzieci Alkoholików”. Chętnie odpowiem na Twoje pytania w komentarzach..