Od autorki: Dlaczego kobiety zostają starymi pannami? Odpowiedzi znajdują się w artykule. Zdarza się. Najpierw masz 18 lat, potem 20 - całe życie przed tobą, a potem 35 i rozumiesz, że niedługo będziesz mieć 40, ale to naprawdę nie jest wiek... a potem lata lecą 40-45- 50-55 lat... A więc jakie to lata. Przecież wszystko jest w porządku, żyjesz dobrze - kochasz swoją pracę (czy nie ulubioną?), utrzymujesz kontakt ze znajomymi, masz samochód, jedzenie jest pyszne, masz ubrania, masz hobby. .. Ale czasami wieczorami wyglądasz przez okno na światło z okien naprzeciwko lub mieszasz cukier w stygnącej kawie, ale moja dusza jest taka smutna i smutna i z jakiegoś powodu koty drapią. A za oknem śnieżyca i wcześnie robi się ciemno, albo wręcz przeciwnie, wiosenny zachód słońca i zapach bzu... Jaka gula tkwi w gardle, że chce się płakać, zakrywając twarz rękami? Przyznać się do tego przed sobą czy nie przyznać? Ach, jak bardzo chcę się do kogoś przytulić, choćby po cichu, albo przytulić się mocno do serca, albo porozmawiać o czymś, o bzdurach, żeby tylko nie ta cisza i nie zimne łóżko... Samotność. To właśnie utknęło mi w gardle jak gula. Nie chcę o tym myśleć, ale w każdym razie nie, nie, ale pomyślę o tym. A jutro będzie nowy dzień, praca i mnóstwo rzeczy do zrobienia, a przyjaciel zadzwoni - porozmawiasz przez telefon i nic, możesz żyć. Do następnego razu, dopóki nie zmierzysz się ze sobą w tym cichym dialogu o tym, co naprawdę czujesz i o czym milczysz. Najgorsze w takich sytuacjach nie jest to, że na starość zostaniesz sam, nikt nie będzie potrzebował, ale że życie toczy się dalej, a ty żyjesz dla siebie i żyjesz, ignorując dokuczliwą melancholię i poczucie samotności, i nie ma bliskości , prawdziwego, duchowego z kimkolwiek, a może się okazać, że nigdy tak nie będzie. Dlaczego kobiety zostają starymi pannami? I nie mówię tu tylko o tradycyjnym znaczeniu tego wyrażenia. W tym artykule omówiono także tych, którzy byli kiedyś małżeństwem, ale nie wyszło i nikt inny nie pojawił się w ich życiu. A nawet o tych, które mają dzieci, które są już dorosłe, „latają z gniazda”, ale kiedyś miały męża, ale „odpłynęły” i tak naprawdę nie chcą ponownie wychodzić za mąż. To znaczy, włączając w to tych, którzy tego spróbowali i im się nie podobało. Ten artykuł jest o samotności. Zwracam uwagę na klasyfikację samotnych kobiet: 1. „Nie spotkałam godnego mężczyzny” Kobiety tego typu czekają na swoich książąt. Piękna, silna, mądra, żeby móc rozmawiać, żeby móc dawać kwiaty i nosić je na rękach, i żeby nie rzucać skarpetkami po mieszkaniu. I nieważne ilu mężczyzn spotkają, nie wszystko jest takie samo: ten nie jest przystojny, ten nie potrafi sklecić dwóch słów, ten żebrak – co mi może dać… Więc całe życie szuka, rozważa opcje , czas mija, a księcia wciąż nie ma. I księcia nie będzie, bo trzeba wybierać wśród prawdziwych ludzi, a nie postaci z bajek. I bez względu na to, jak wspaniały jest człowiek, będzie miał swój własny, indywidualny zestaw wad. A nasza bohaterka nie chce zestawu wad, a jedynie zestawu zalet. Tak naprawdę problem polega na tym, że taka kobieta w zasadzie nie jest zainteresowana inną. Nie ma ochoty go poznawać. Jaki jest, dowiedz się, co go interesuje i jak żyje. Interesuje ją tylko to, co on może jej dać – opieka, piękne dzieci, wartości materialne. Aby było z nim mniej kłopotów, w przeciwnym razie musieliby znosić pewne niedociągnięcia i przyzwyczaić się do siebie. A mężczyzna (a może nawet prawdziwy książę) patrzy na to wszystko i męczy się. Masz dość dawania bez otrzymywania niczego w zamian. Przecież kobiety z tej kategorii nie tylko nie widzą wokół siebie niczego poza swoimi fantazjami, ale też z reguły nie wiedzą, jak dawać. A dawanie oznacza troskę, miejsce, w którym można się poddać, miejsce, w którym można zrezygnować z czegoś w życiu dla dobra swojego mężczyzny. Mężczyźni też chcą być WIDZIANI, zainteresowani i chcą coś zabrać swoim kobietom, a nie tylko DAĆ. Dlatego książęta i nieksiążęta uciekają jak oparzeni, gdy tylko zrozumieją, co się dzieje. A nasza bohaterka może jedynie siedzieć w kuchni i mieszać stygnącą kawę... Czy jest szansa, żeby coś zmienić? Czy masz wybór? Wybór wygląda następująco: naucz się interesować ludźmi, szczerze od serca i ucz siędawaj, a nie tylko bierz LUB zostaw wszystko tak, jak jest. 2. „Nikt nie będzie tak na mnie patrzył” W tym przypadku sytuacja jest odwrotna do poprzedniej. Kobieta chętnie oddałaby - siebie, swoją miłość i troskę, ale z jakiegoś powodu nikt nie chce brać. I nie może uwierzyć, że ktoś chce ją taką – brzydką, gruba, z krzywymi zębami… czy jakimikolwiek mankamentami, które w sobie znalazła. A prawda jest taka, że ​​nikt nie patrzy w jej stronę. Dlaczego nie patrzy? Nie dlatego, że ma krzywe zęby, ale dlatego, że nie zna własnej wartości. I chodzi w ten sposób – jego ramiona są opuszczone, jego oczy są utkwione w podłodze, jego chód jest szurnięty. Nikt tak naprawdę nie będzie na to patrzeć. A jeśli nagle na nią spojrzy, a nawet powie jej komplement, pomyśli, że się z niej śmieją, drwią z niej. Poczucie własnej wartości takich kobiet jest poniżej normy. A jaki mężczyzna potrzebuje kobiety, która nie ceni siebie za grosz? W końcu kobieta jest twarzą mężczyzny. A ja chcę mieć piękną, dumną twarz. Chcę też, żeby kobieta potrafiła PRZYJMOWAĆ z wdzięcznością to, co jest jej dane. A ludzie tacy jak nasza bohaterka nie potrafią nic brać, potrafią tylko dawać. Nie musisz ich zdobywać, nie musisz też ich osiągać, nie przyjmujesz komplementów, odwracasz wzrok na bok… Po co to potrzebne? Mężczyźni potrzebują zwycięstw. I to nie jest zwycięstwo - to jakaś porażka, a ona niczego od ciebie nie potrzebuje. Rozpoczęcie rozmowy z kimś takim nie jest nawet interesujące. Jak wygląda wybór naszej bohaterki: Naucz się kochać siebie, akceptuj siebie i naucz się BRAĆ, a nie tylko dawać LUB zostawiać wszystko takim, jakie jest. 3. „Nie mam prawa budować własnego życia – muszę zaopiekować się mamą” (siostra, ciocia, siostrzeńcy..) To są kobiety, które są wybawicielkami. Cały świat spoczywa na ich barkach. Nie ma czasu dla siebie i nie ma czasu na życie osobiste. Takie dziewczynki bardzo często są wychowywane przez matki w poczuciu winy: „Przez ciebie rzuciłam studia, zrujnowałaś mi całe życie, bez ciebie poszłabym na ten świat, a ty jesteś taka niewdzięczna!” I oczywiście taka dziewczyna nie może zostawić matki na pastwę losu, a tym bardziej swojej starej matki, która przez nią zrujnowała jej całe życie... Zatem jej matka żyje tak, jak chce, a córka służy jej i zaspokaja jej potrzeby. Ale moja matka zbudowała swoje życie tak, jak potrzebowała - zdecydowała się na rozwód lub urodzenie bez męża, sama nie mogła ułożyć swojego życia osobistego, ale zawsze obwinia córkę. I jak taka bohaterka może budować własne szczęście, skoro jest winna tego, że jej matka jest nieszczęśliwa. Poczucie winy nie może być narzucane tak otwarcie; może być zawoalowane. Takie matki często mogą chorować (lub udawać), ciężko wzdychać, sugerować lub dawać podwójne komunikaty (na przykład „ty, oczywiście, musisz ułożyć swoje życie, inaczej będziesz jak ja, stara i bezużyteczna dla kogokolwiek, nawet Twoje dziecko"). Co pozostaje naszej bohaterce? Wybór: Zmień swoją relację z mamą, żyj i pozbądź się poczucia winy i zacznij żyć swoim życiem LUB zostaw wszystko tak, jak jest.4. Wszyscy mężczyźni to dupki. Ten pomysł z reguły przekazuje dziewczynie matka od dzieciństwa. Matka, która ma negatywne doświadczenia w związkach lub małżeństwie. A nasza bohaterka oczywiście znajduje to potwierdzenie w swoim życiu, ponieważ wybierze dokładnie te „kozy”, które ją upokorzą i obrazą. Ona nie widzi normalnych mężczyzn bez wyrazu. Nie interesuje się nimi nieświadomie, ponieważ od dzieciństwa wie, jakich mężczyzn szukać. Znajduje takich ludzi. A potem, kiedy już jest przekonana, że ​​matka miała rację, postanawia, że ​​lepiej być sama. Wybór: poszerz swoje horyzonty w zakresie wyboru partnera, zwróć uwagę na to, że mężczyźni są inni, a nie tylko „kozy” LUB zostaw wszystko tak, jak jest.5. „Nie można mieć stosunków seksualnych poza małżeństwem, ale mężczyźni chcą tylko jednego”. Polega na tym, że seks jest czymś brudnym i wstydliwym. Tutaj często pojawia się zastraszanie w stylu „nie przynoś mi tego na rąbek”. A nasza bohaterka panicznie boi się intymności, jakiejkolwiek intymności z mężczyznami, bo czuje, że po tym nastąpi molestowanie i na pewno zostanie wykorzystana. Wybór: zmień swoje podejście do seksu,