W mojej praktyce okresowo spotykam się z taką prośbą. Jeśli pierworodny w rodzinie rodzi się ze specjalnymi potrzebami, rodzicom może być trudno zdecydować się na drugie dziecko. Czasami decyzja ta trwa kilka lat. Na początku nie chcą nawet słyszeć o ciąży i porodzie. Ale z biegiem czasu chęć posiadania większej liczby dzieci w rodzinie pojawia się ponownie. I tu aktywują się stare lęki. Blokują prawdziwe pożądanie, zwiększają niepokój w tle, aż do niepłodności psychicznej. Chciałabym wierzyć, że w kolejnej ciąży da się zapanować nad każdą niezrozumiałą sytuacją, zdrowiem, atmosferą wokół, czymkolwiek, byle tylko zapobiec temu, co wydarzyło się za pierwszym razem. Oczywiście nie da się WSZYSTKIEGO kontrolować! Ale możesz oddzielić to, na co możesz mieć wpływ i w jakiś sposób się zabezpieczyć, od tego, czego zdecydowanie nie możesz. Podziel obowiązki, zdefiniuj swoje i lekarzy. Każda kobieta, która doświadczyła traumatycznego doświadczenia ciąży i porodu, ma prawo: 1. Dla niej lęki i niepokoje są normalne i naturalne. Ale jeśli uniemożliwiają ci dalszy postęp w życiu, z pewnością możesz sobie z nimi poradzić i pracować z nimi.2. Dodatkowa uwaga w kwestiach planowania ciąży, nawet jeśli już urodziła. 3. O dodatkowe wsparcie w swoim otoczeniu ze strony rodziny, przyjaciół, a nawet lekarzy.4. Możliwość wyboru, jaki rodzaj porodu będzie: dom, rodzina, w jakim szpitalu położniczym, z jakimi ludźmi i lekarzami. 5. Chęć zorganizowania wokół siebie szczególnej uwagi i troski przez cały okres ciąży i porodu. Traumatyczne przeżycie jest zatem traumatyczne, uniemożliwia przyswojenie sobie własnych metod adaptacji w podobnej sytuacji, wtrąca z powrotem w regresję. Ale jeśli zdasz sobie z tego sprawę, znasz swoje bolesne punkty, wiesz, jak zorganizować sobie niezbędne wsparcie, możesz wbudować to doświadczenie w swoje życie, po prostu je wbudować, nie zapomnieć ani nie skreślić, amnezja nie nastąpi, i żyj dalej, biorąc pod uwagę swoje wyzwalacze. Zadbaj o siebie i świadome rodzicielstwo