Przyjrzyjmy się najczęstszym błędom w związkach, których konsekwencje często zwracają się do psychologa. Błąd numer jeden to robienie tych samych rzeczy i nadzieja na inny rezultat. Ten problem dotyczy nie tylko związków, ale w ogóle życia. Kiedy przychodzą do mnie z problemem, pytam, jak długo to trwało i co dana osoba zrobiła, aby go rozwiązać. Historie są mniej więcej takie: Pracuję dla dwóch osób, ale mój mąż nie może znaleźć pracy. Odnosi się wrażenie, że w ogóle nie chce mu się pracować. To trwa już od kilku lat. Mam już dość tłumaczeń i kłótni z nim (strategia rozmów i kłótni) Kiedyś mój biznes przynosił normalne dochody, ale sytuacja na rynku się zmieniła, pojawiły się nowe technologie, nowi konkurenci itp jest bankrutem od prawie roku. Nadal trzymam się obranej na początku strategii, nie rozumiem, dlaczego nadal nie ma pieniędzy (strategia jest taka, żeby niczego nie zmieniać, nie wprowadzać innowacji, pozostać na tym samym poziomie rozwoju) Mój szef został nękał mnie od chwili, gdy przyszedłem do pracy. Cały czas się do mnie przytula, wytyka mi błędy w pracy i zleca mi dodatkowe zadania, nie płacąc za nie. Nic mu nie mówię, mówię tylko swoim dziewczynom i dzielę się tym z kolegami. Oczywiście współczują mi, czuję się lepiej, ale sytuacja się nie zmienia (strategia narzekania) Nie mogę schudnąć. Przechodzę na dietę, trochę chudnę, potem dieta się kończy i wszystko wraca. Z tą wagą walczę od szkoły (krótkoterminowa strategia dietetyczna) Takich historii jest milion, ale wszystkie łączy jedno – strategię zachowania wybiera się raz i nie zmienia się, nawet jeśli nie ma rezultatu lata. Ci ludzie żyją w nadziei, że sytuacja jakoś się poprawi, a magiczna pigułka zaraz zadziała. Tutaj kryje się podstępny haczyk, zwany „próbami rozwiązania”. Wygląda na to, że coś się robi, aby rozwiązać sytuację i śmiało można powiedzieć: „Próbowałem, próbowałem, po prostu los jest zły”. W ten sposób nasz mózg oszukuje nas i uspokaja. Aby naprawdę rozwiązać problemy, konieczne jest przyjęcie kompleksowego podejścia: - Przepracuj pozycję ofiary; - znajdź głębokie motywy, które kierują daną osobą; - znajdź prawdziwe cele zmotywuje; - sporządź krok po kroku plan działania z terminami, kontrolami i opcjami zapasowymi. Drugim błędem jest myślenie, że szczęście zależy od partnera. Trzecim jest myślenie, że bez związku kobieta nie może być szczęśliwa , spełnione Na pierwszy rzut oka te błędy są podobne, ale nadal jest różnica. W pierwszym przypadku kobieta nie jest samowystarczalna, niezrealizowana i ma kompleks. Ma w sobie dziurę, którą stara się wypełnić zewnętrznymi atrybutami. Jako dziecko rodzice nie kochali jej, nie zapewniali jej opieki i poczucia bezpieczeństwa. Taka kobieta nie może znaleźć w sobie oparcia. Pragnie dostać od mężczyzny to, czego nie dali jej rodzice. Oczekuje, że da jej szczęście i miłość do innych. Problem w tym, że dopóki ona sama nie będzie w stanie dać sobie tych wszystkich uczuć, dopóki nie wypełni swojej wewnętrznej pustki, żaden partner nie będzie jej w stanie pomóc. Nasze szczęście jest naszym stanem i zależy od nas, a nie od innych. W drugim przypadku kobieta jest początkowo samowystarczalna i często osiągnęła już wiele w życiu, ale postawy wewnętrzne nie dają jej spokoju. Społeczeństwo patriarchalne narzuca kobietom obowiązek znalezienia mężczyzny i urodzenia mu dzieci. I to jak najszybciej. Jesteś zajęta karierą, sobą, rozwojem osobistym, hobby, ale nie małżeństwem i rodziną – jesteś głupcem, a nie kobietą. Ta postawa jest głęboko i mocno zakorzeniona w większości naszych kobiet. Dewaluują swoje osiągnięcia i czekają na upragniony znaczek. Ale przy takich oczekiwaniach niezwykle rzadko przynosi to długo oczekiwane szczęście. W tej sytuacji ważne jest, aby przepracować to przekonanie, zmienić punkt ciężkości uwagi z tego, co inni mówią na Twoje uczucia, rozpoznać wartość swoich sukcesów i przepracować je. przekonania na temat kobiecości (kobieta powinna/nie powinna) Błąd 4 - w poszukiwaniu iskry często zadręczamy naszego partnera rozmowami: „Przestałeś mnie kochać? Czy już Cię nie ekscytuję? we mnie?" itp. Kiedy związek jest długi, częstostają się mdłe, namiętność gaśnie, partnerzy znają się jak peeling, wiedzą, czego się spodziewać. To staje się nudne, ale staje się nudne nie z partnerem, ale przede wszystkim ze sobą. Wróć do poprzedniego błędu o szukaniu szczęścia w ukochanej osobie. Tutaj nogi wyrastają stamtąd. Aby w związku pojawiła się iskra, musi ona być w Tobie. Rozmowa nie pomoże. W ogóle. Tak jest w przypadku, gdy musisz zamknąć gębę i zostawić swojego mężczyznę. Dręczaj go masażem, erotyką, ale nie rozmowami. Czym palisz? Co Cię rozświetla? O czym chcesz rozmawiać godzinami? Nie, plotki i dyskusje na temat nowego futra Lenki się nie liczą. Idź się uczyć, zadbaj o swoje ciało, o swoje zdrowie, załóż jakiś biznes, hobby, postaw sobie cel, który wywołuje u Ciebie gęsią skórkę i dąż do niego, gdy tylko będziesz podekscytowany, gdy tylko rano się nakręcisz , bo nadszedł nowy dzień i masz tyle spraw do załatwienia, jak tylko zainteresujesz się sobą, twój mężczyzna się ożywi. Za chwilę nauczy się radować, napawać się swoim dniem i swoimi działaniami. Kiedy przez cały dzień chodzisz niezadowolony zrzęda, nie tylko związek się pogarsza, ale także Twoje zdrowie. Główna sztuczka polega na tym, że dopóki myślisz, że w związku jest problem, należy go leczyć, tak nie jest pasja, wszystko jest złe, wasz związek będzie naprawdę boleć. Ale wszystko, co bolesne, cóż, nie każdemu sprawia przyjemność Swą uwagą zawsze wzmacniamy to, czemu ją poświęcamy. Koncentrowanie się na tym, że czegoś brakuje, wzmacnia zło. Koncentrujemy się na osiągnięciach, wzroście, rozwoju, wzmacnianiu dobra. Koncentrujemy się na sobie, wzmacniamy się. Błąd 5 – walka z matką. W życiu chłopca główną kobietą jest jego matka. Nie wszyscy chłopcy z czasem oddzielają się od matki i stają się dorosłymi mężczyznami. Zatem gra córka-matka trwa przez 30 i 40 lat. Matka nadal jest główną kobietą w życiu mężczyzny. Kiedy taki mężczyzna znajduje narzeczoną, zaprasza ją na zabawną zabawę „ale moja mama robi to źle; moja mama tak mówi…”. Jego matka zawsze nią będzie trzecia w jego związku, przyjdzie z radą, nauczy, przyjdzie z kluczem do jego mieszkania, poczuje się odpowiedzialna, jakby miał jeszcze 10 lat. W zależności od swoich głębokich postaw i scenariuszy kobieta może: 1. zaakceptuj zasady gry, zawsze rywalizuj z mamą o miejsce kobiety, którą kochasz;2. może próbować przekazać partnerowi, że jest już dorosły; może zakończyć związek Kiedy kobieta wchodzi do gry, automatycznie przegrywa. Ponieważ: A) Mama będzie wieczną uczestniczką, a ten wyścig nigdy się nie skończy. W tej grze bierze udział trzech graczy. Matka jest także pełnoprawnym uczestnikiem, chce kontrolować swojego syna i nie zamierza oddawać Ci pierwszego miejsca w jego życiu. Mamy tu do czynienia z zamianą ról w systemie. Mama wyznacza miejsce „energetyczne” żony, żona wyznacza miejsce matki. I te role trzeba wyrównać w terapii. B) „pokonałeś” swoją matkę. Ale twój narzeczony nie dorósł, ale pozostał chłopcem. Teraz zajmujesz miejsce swojej matki. I znowu przegrałeś. Bycie matką mężczyzny oznacza, że ​​nie jest się dla niego pożądaną kobietą. Nie chcą mamy, nie sypiają z nią. Twój seks stanie się mdły i do niczego. Będziesz karmić, kontrolować męża, rozwiązywać jego problemy, a jednocześnie wychowywać dzieci. Ale będzie chciał innych i najprawdopodobniej zacznie sypiać z innymi lub zacznie mieć problemy z erekcją. Czy w takiej sytuacji mężczyzna może się zmienić? Być może, ale nie dlatego, że uratowałeś go swoją miłością, ale dlatego, że sam tego chciał, sam zdał sobie sprawę, że coś jest nie tak. Czy wielu ludzi się zmienia? NIE. Będąc w scenariuszu, Twój mężczyzna raczej nie będzie podejrzewał, że coś jest nie tak, a jego pozycja ma więcej zalet niż Twoja. Co zrobić? Zacznijmy od tego, że kobieta, która nie ma takiego scenariusza, nie będzie w tym związku. Widoczny jest mężczyzna gotowy na zmianę, a taka gra z matką zakończy się po podjęciu niezbędnych działań. Jeśli już żyjesz w tym scenariuszu, to czas się z niego wydostać, zmienić przekonania i przyjąć swoją rolę. . Możesz spróbować sam, jest to długie i trudne. Z psychologiem będzie szybciej. Błąd 6 – „nierówna wymiana”. Co