Podstawą naszych relacji z innymi ludźmi jest subiektywne przeniesienie naszych doznań na obiekt, z którym chcemy mieć kontakt, nieświadomy zespół reakcji, które okazujemy w relacjach z innymi, skupiając się na obrazach, które wywołują w naszej świadomości . Przelew lub przelew ma takie samo znaczenie jak naklejka nie odpowiadająca treści wewnętrznej. To jakby napisać „pasta do zębów” na słoiku z miodem. Dzieje się. że przez długi czas komunikujemy się ze sobą nie na poziomie osobistego spotkania, ale wyłącznie, dzięki naszemu przeniesieniu, pozbawiając się możliwości poczucia drugiej osoby i bycia przez nią zrozumianym. Jeśli wypowiesz słowo „chałwa” wiele razy, może nastąpić autohipnoza i możesz wyobrazić sobie jej smak. Również w kontakcie, przekonując siebie, że rozumiemy rozmówcę, możemy uzyskać iluzję komunikacji. Pomimo tego, że wzorce zachowań już dawno zablokowały prawdziwe uczucia i stale trzymają nas pod swoją kontrolą. Samoizolujący się jak koronawirus. Nie mamy możliwości zobaczenia przede wszystkim siebie takimi, jakimi jesteśmy naprawdę. Czasami zdarza się, że nagle masz sen, w którym masz możliwość wyrażenia swoich uczuć, dzięki nieświadomym impulsom, w stopniu, który w rzeczywistości nie jest możliwy. I trudno sobie wyobrazić, że obraz we śnie faktycznie ma z nami bezpośredni związek. Przykładowo kobieta, której głową rodziny z pokolenia na pokolenie były wpływowe kobiety, śniła, że ​​w gniewie niszczy ten obraz, a jednocześnie miała poczucie winy, że ośmieliła się wycelować w „najświętsze ze świętych” .” Możemy pozostać na zawsze „niewidzialni”, przede wszystkim dla siebie, jeśli nie zdamy sobie sprawy z potrzeby naszej osobistej manifestacji w strefie widzialności. Jeśli nie potrafimy odrzucić schematów myślowych paraliżujących wolę i swobodę wyboru, możemy rozstać się z wyuczoną bezradnością, niemożnością ogarnięcia bezmiaru, nazwania nieznanego i wyobrażenia sobie tego, co niewyobrażalne. To jest trudne. Ale kto oprócz nas może to rozgryźć? Kto pomoże Ci odnaleźć swoją formę, wypełnić ją treścią, pozwolić, aby Twoja wyjątkowa indywidualność objawiła się w pełni, bez obawy, że zostaniesz oceniony przez innych na podstawie ubrania zdjętego z czyjegoś ramienia? Trzeba bardzo ostrożnie, najlepiej z pomocą psychologa, szukać możliwości uzyskania dostępu do swojej osobowości, swojego „ja”, mobilizując wszystkie swoje siły, aby osiągnąć ten ważny cel. A wtedy może się okazać, że wynik przekroczył oczekiwania.