Na konsultacje często przychodzą do mnie rodzice, którzy nie radzą sobie ze swoim dzieckiem, które uważa je za drobnego demona, który robi wszystko „na złość”, dlatego rezygnują z klawiatury numerycznej telefon psychologa…Za każdym razem, gdy próbuję wytłumaczyć, że jeśli dziecko jest niegrzeczne, komunikuje tym samym, że czuje się niekomfortowo i musi się z nim inaczej zachowywać. Często funkcje rodzicielskie sprowadzają się do opieki technicznej i tak pozostają, nawet jeśli chłopiec ma 35 lat: „Witajcie! Jak się masz? Czy jadłeś już? Jesteś zdrowy? Dobra, na razie!" A co z kształtowaniem zasad moralnych i wartości życiowych? Gdzie jest prosta komunikacja międzyludzka? Moim zdaniem zaczyna się wtedy, gdy rozmowa jest „od serca”, czyli dotyka uczuć, w tym przypadku rodzic opowiada o swojej postawie, doświadcza i uważnie (aktywnie) słucha dziecka, zadaje wyjaśniające pytania, towarzyszy z empatią. Obecnie istnieje wiele gier i pomocy rozwijających słownictwo związane z emocjami. W swojej pracy nigdy nie ograniczam się do istniejących zdań, ale wymyślam nowe sposoby rozmowy z dzieckiem o uczuciach Zwracam uwagę na nowe ćwiczenie z #MAC (metaforyczne karty skojarzeniowe) „Porozmawiajmy o uczuciach”. Użyłem talii „Monsters of Feelings” i „Morena”. Spójrzcie na obrazki z „Monsters of Feelings”. Podaj nazwę i opis każdej z nich. Wybierz z talii Moreny sytuacje, w których Indianie z plemienia doświadczają uczuć podobnych do potworów. Omówcie z powstałych par kilka (3-7), w których dziecko, jego zdaniem najczęściej doświadcza, doświadcza, w jakich warunkach, co czuje, jak dokładnie rozumie, jakie to uczucie, jak reaguje na to jego ciało. Zakończ sesję rysunkiem stanu obecnego. Taka praca pomaga dziecko lepiej rozumie siebie, a co za tym idzie, radzi sobie ze swoimi emocjami, wyraża je, werbalizuje, poprawia komunikację. Dziecko rozumie, że ma prawo do wszelkich uczuć, zostają one zalegalizowane, a co za tym idzie, jego poczucie siebie wzmacnia się, staje się pełniejsze. A mnie, jako psychologowi, to ćwiczenie pozwala dostrzec ostre zakamarki rodziny relacje i określić wektor pracy. Na przykład dziecko tak opisuje karty: „To obelga. A to jest krokodyl, obraża się, gdy ktoś pływa w jego wodzie” (a mówimy o nadopiekuńczości i naruszaniu granic); lub „To jest okropne. Plemię strasznie się przestraszyło, gdy spłonął ich dom. Poczułem się tak, gdy mama dowiedziała się, że zabrałem jej telefon i zdałem sobie sprawę, że będę miał kłopoty” (bez komentarza) lub „To jest złość, a to są rodzice, którzy są źli, że ich dzieci im przeszkadzają i hałasować”... Proszę porozmawiać ze swoimi dziećmi !Anastasia VenediktovaPsycholog.