Od autora: POTRZEBUJEMY DZIECI JAK POWIETRZA, ABY JE KOCHAĆ, WOKÓŁ NICH ROSNĄĆ, DOROŚNIAĆ, CIESZYĆ SIĘ ŻYCIEM I BYĆ ZASKOCZONYM, ABY UCZYĆ SIĘ NOWYCH RZECZY ABYŚMY , DOROSLI, PODNIEŚCIE DO IM POZIOM SZCZEROŚCI. * Skąd pochodzą dzieci? * Czym jest miłość? * Kim są dzieci? * Kim są rodzice? * Dlaczego dzieci potrzebują rodziców? Możesz być zaskoczony, że zaczynam od tak prostego pytania, jak „tajemnica” posiadania dzieci. Dla nas, dorosłych, nie jest to tajemnicą. Możemy w jakiś sposób wytłumaczyć dzieciom ich wygląd. Ale nie można powiedzieć tak pięknie, jak w książce Georgy'ego Yudina: „Uściskałem mocno twoją matkę, mocno ją pocałowałem i długo nie wypuszczałem z ramion. I nagle poczułem, jak moje ciało stało się nieważkie i rozproszone po całym Wszechświecie miliardami płonących iskier. Jeden z nich zstąpił do mojej matki i rozpalił w niej nowe życie. Tak więc dzieci są odbierane miłości ojca i matki. Mężczyzna widzi kobietę, wydaje mu się niezwykła, chce się nią cieszyć, posiadać ją i kochać. Jednak do dojrzałości i dawania miłości jeszcze daleka droga. Kobieta uczy kochać mężczyznę i otrzymuje od niego miłość, uczy długo, cierpliwie, z biegiem lat mąż i żona dorastają, a wraz z nimi miłość wzrasta i dojrzewa. Między mężem i żoną nie ma gotowej miłości „na talerzu”, trzeba nauczyć się kochać współmałżonka, pracować nad swoją miłością, nad swoim związkiem. Trudno to zrobić, ALE jest to interesujące, ponieważ zawsze jest wynik. Miłość to emocjonalna, fizyczna, społeczna i duchowa troska o siebie i drugiego człowieka, bez ograniczania wolności swojej i jego. Mężczyzna uczy kobietę świadomości swojej seksualności i otrzymuje od niej seks, jedną z form miłości, jej cielesny wyraz. Efektem tej cielesnej miłości są narodziny dziecka, w Twojej rodzinie pojawia się mały cud, UFO, wydające mocne dźwięki, czasem wręcz nie do zniesienia. Czasem ten mały cud nieuchronnie przeradza się w „potwora”, który „wysysa krew” z rodziców, pozbawiając ich snu i spokoju, gdyż dla nowonarodzonego dziecka jedynym sposobem wyrażenia swoich potrzeb jest płacz i krzyk. Dzieci nigdy nie płaczą bez powodu, trzeba ich szukać, bo dziecko nie powie Ci, że źle się czuje, ALE Ci to pokaże, wystarczy uważnie go obserwować. A żeby to zrobić, musisz PRZESTAĆ się go bać. Tak, tak, większość rodziców boi się swoich dzieci. Strach sprawia, że ​​robią głupie rzeczy: konflikty w rodzinie, przekarmianie, przegrzanie, łzy, za duża choroba lokomocyjna, coś na wzór odpychania i tak po prostu porzucą dziecko. Ale dziecko jest owocem miłości męża i żony, ich kontynuacją. Kim są rodzice? To dorastające dzieci swoich rodziców. Każdy rodzic jest w głębi serca dzieckiem i często zachowuje się samolubnie. I z tego punktu widzenia dzieci mają się czego obawiać – mogą zostać zapomniane lub utracone, i co z tego? Tata i mama dbają o siebie i czasami w tej opiece dają się ponieść i zapominają o dzieciach. Słowo „rodzice” składa się z dwóch słów: 1. „Geneza” – narodziny i produkt. Pokolenia, z których każde rodzi się na nowo. Połączenie członków rodziny obu płci od wspólnego przodka. 2. „Ciało jest ciałem, całą objętością ciała, jego substancją, tworzącą jedną całość, niepodzielną istotę” (V.I. Dal). Informacje o rodzaju ludzkim są przechowywane w ciele i przekazywane dziecku. Ta dwójka bliskich staje się dla dzieci ochroną, wzorami do naśladowania, nauczycielami, wychowawcami, źródłem pożywienia, miłości i ciepła. Dlatego dzieci potrzebują rodziców, którzy nauczą je mówić, chodzić, zdobywać własne jedzenie, cieszyć się życiem, kochać, jednym słowem BYĆ LUDŹMI. W stadach zwierząt dzieci naśladują zwierzęta i nie mają żadnych ludzkich umiejętności. Ale najciekawsze pytanie brzmi: dlaczego rodzice potrzebują dzieci. Najczęstsza i obraźliwa reakcja dzieci, przypominająca wyrzut wobec rodziców: „Nie prosiłam, abyście mnie rodzili”. Zabierz mamę i tatę, jak to mówią, i podpisz. Czy tego oczekiwałeś od swojego już dorosłego dziecka? Tego rodzaju reakcję, choć może nam się to wydawać dziwne, sami prowokujemy w naszych dzieciach naszymi wyrzutami: „Urodziliśmy was,wychowałem cię, nie spałem w nocy, zainwestowałem w ciebie tyle pieniędzy, tyle wysiłku, a ty…. Poniżej znajduje się lista wszystkich niedociągnięć. Rodzice często czują się zawiedzeni swoimi dziećmi: nie zostały aktorką, jak chciała babcia, nie zostały architektem, jak chciał dziadek, nie zostały pilotem, jak chciały mama i tata. A wszystko dlatego, że wiele osób uważa, że ​​potrzebujemy dzieci, aby móc realizować swoje niespełnione marzenia. Wiele osób odpowiada w ten sposób. Ale nie wszystko. Oto kilka innych odpowiedzi: - Dlaczego potrzebujesz córki? - Dlaczego? Być. Wszyscy moi przyjaciele mają dzieci i ja powinnam mieć dziecko. W tym przypadku kobieta potrzebowała córki, aby uzyskać status w społeczeństwie. - Po co ci dzieci? - Mama mówiła, że ​​jeśli wyjdziesz za mąż, to powinnaś natychmiast urodzić. Posłuszne dzieci robiły to, co kazała im matka; w końcu rodzicom należy się słuchać. - Dlaczego urodziłam drugie dziecko, skoro z mężem było tak źle? - Miałam nadzieję, że zatrzymam go jako dziecko, myślałam, że w tym przypadku kobieta urodziła aby utrzymać męża, a dziecko było po prostu przedmiotem, narzędziem trzymania. Ostatnio niektóre rodziny rodzą trzecie dziecko ze względu na mieszkanie, na dodatkowe metry, dla korzyści materialnych. Tutaj mamy najstraszniejszy, moim zdaniem, cel posiadania dziecka - uzyskanie dochodów materialnych. I co w rezultacie otrzymujemy - Choroby, destrukcyjne zachowanie, złe badania itp. Co chcesz? Jeśli początkowo mama i tata tak myślą, wynik nie zajmie dużo czasu, myśli są materialne JAK CZULI, WIĘC ROZUMILIŚMY - JAK ROZUMILIŚMY, TAK ZROBILI - I OTRZYMALI ODPOWIEDNI WYNIK to strach: w pierwszym przypadku – przed tym, że nie zostanie zaakceptowana w społeczeństwie tak, jak byśmy sobie tego życzyli, w drugim – niespełnienia oczekiwań rodziców, w trzecim – bała się utraty męża, w czwartym – strach przed biedą , brak pieniędzy. Poczuliśmy strach – zdaliśmy sobie sprawę, że musimy urodzić – spłodziliśmy dziecko – byliśmy rozczarowani. Ponieważ strach jest złym doradcą. Musisz zapytać swojego serca. Nie zwiedzie, bo miłość tam „żyje”. Jeśli już spodziewasz się dziecka i masz takie same cele, jak opisano powyżej, nie rozpaczaj, ale już teraz zmień swoje nastawienie do swojego przyszłego dziecka. Powtarzaj sobie i powtarzaj wiele razy: POTRZEBUJEMY DZIECI JAK POWIETRZA, ABY JE KOCHAĆ, WOKÓŁ NICH ROSNĄĆ, DOROŚNIAĆ, CIESZYĆ SIĘ ŻYCIEM I BYĆ ZASKOCZONYM, UCZYĆ SIĘ NOWYCH rzeczy, WZNIEŚĆ SIĘ DO POZIOMU ​​SZCZEROŚCI. A teraz po kolei. Oddychamy, co oznacza, że ​​żyjemy, co oznacza, że ​​kochamy. Człowiek jest z natury kochającą istotą; mamy potrzebę kochania i bycia kochanymi. Jeżeli potrzeba dawania miłości nie jest zaspokojona, to chorujemy i zastanawiamy się, dlaczego zachorowaliśmy, bo prowadziliśmy zdrowy tryb życia. Więc nie do końca zdrowy. Widocznie za dużo wzięli i dali za mało. Nic i nikt nie jest w stanie wywołać w człowieku tak silnych uczuć i emocji jak miłość do dzieci. Dlatego potrzebujemy ich, aby dać im miłość, zaopiekować się nimi i zyskać możliwość przeżycia tych silnych uczuć. Razem z naszymi dziećmi chodzimy do przedszkola, szkoły, na studia, przeżywamy pierwszą miłość, służymy w wojsku, zawieramy związek małżeński, rodzimy i wychowujemy dzieci. A wszystko to jak za pierwszym razem. Ile mamy dzieci, żyjemy z nimi tak wiele nowego życia. Mama i tata pokazują dziecku małego szczeniaka, ptaszka, kwiatka lub drzewo, jaki piękny samochód jedzie drogą, a oni sami patrzą na niego ze zdziwieniem: „Jaki piękny szczeniak z białym uchem! A kwiat ma tak niezwykły kolor, że nigdy wcześniej nie widziałam czegoś podobnego!” Cieszymy się życiem i zaskakujemy nim nasze dzieci w nowy sposób, a nie jak zwykle. Tylko komunikacja z dziećmi daje nam tak silne emocje zaskoczenia i przyjemności z życia. A razem z naszymi dziećmi uczymy się niemal wszystkiego: rozmawiamy, spacerujemy, czytamy, bawimy się, piszemy, rysujemy – i czerpiemy z tego mnóstwo przyjemności. Ponadto dzieci uczą nas opanowywania nowych technologii, na przykład języka obcego, pokazują nam nowe filmy, słuchają nowej muzyki. Z ich szczerością i duchową czystością, dzieci.