Z pewnością wielu słyszało lub nawet narysowało koło balansowe. Niewiele jednak osób wie o równowadze MODEL, którą stworzył niemiecki psychiatra irańskiego pochodzenia N. Pezeshkian. W tym modelu istnieją tylko 4 sfery (w przeciwieństwie do koła balansowego), odpowiadające czterem sferom życia człowieka. Są to obszary: - Ciało; - Aktywności; - Kontakty; - Znaczenia. Ciało dotyczy zdrowia, odpoczynku, stanu emocjonalnego, sfery seksualnej, odżywiania, wyglądu. Wszystko co związane z fizycznością. Pole działania dotyczy pracy, nauki, działań nastawionych na wyniki, życia codziennego. Sfera kontaktów to nasze interakcje z ludźmi, relacje. Sfera znaczeń dotyczy wiary, przyszłości, marzeń i celów, stosunku do tego świata. Aby osiągnąć harmonijne życie i zachować zdrowie, konieczna jest równowaga pomiędzy tymi wszystkimi sferami, rozkład energii i czasu pomiędzy tymi sferami. powinno być równe. Długotrwała nadwaga w jakimkolwiek obszarze prowadzi do poczucia dyskomfortu, braku harmonii w życiu, a nawet choroby. I tu właśnie jest główna różnica pomiędzy modelem balansowym a „zachodnim” kołem balansowym, w którym trzeba dać z siebie wszystko wyrównaj koło i „dokręć” wszystkie obszary. Odzwierciedla to tendencje do osiągnięć, a dążenie do ciągłego sukcesu jest inne. Nie bez powodu już na wstępie wskazałam na wschodnie pochodzenie autora. Jego osobowość w unikalny sposób łączy wschodnią wizję świata z doświadczeniem życia i rozwoju kariery w zachodnim społeczeństwie. W modelu bilansowym energia (100%) jest podzielona na 4 sfery (po 25%). Nie ma potrzeby doprowadzania każdej sfery do 100%, ważna jest tu równowaga, harmonizacja życia, która jest wpisana w psychologię Wschodu. Modelem równowagi jest średnia arytmetyczna. Na przykład teraz dana osoba przeżywa okres, w którym dużo czasu spędza na pracy (obszarze aktywności) i wie, że jest to tymczasowe i będzie w stanie poświęcić wymaganą ilość energii i wysiłku innym obszarach (na przykład obszarze kontaktów) nieco później bardzo wygodnie jest skorzystać z tego narzędzia, aby spojrzeć na swoje życie z zewnątrz i sprawdzić, czy w którymś z nich nie ma krytycznej lub długotrwałej przewagi lub deficytu. tych obszarów.