Od autora: „Szczęście nagle w milczeniu zapukało do drzwi. Czy naprawdę do mnie przychodzisz? Wierzę i nie wierzę!..” L. Derbenev „Przez tyle lat ja kłóciliśmy się z losem o to spotkanie z tobą. Różni ludzie mają różne wyobrażenia o szczęściu. Ale dzisiaj nie o tym. W eksploracji terapeutycznej klienci często odkrywają swoje nieświadome postawy i przekonania na temat szczęścia i zaczynają rozumieć, dlaczego doświadczają go tak rzadko lub całkowicie je omijają. Okazuje się, że wiele osób ma wewnętrzne przekonanie (postawę), że na szczęście trzeba zapracować, zapracować i cierpieć. Dlatego wielu pracuje jak „konie”, stara się dla innych, aby na to zasłużyć, lub cierpi w pełni, nie dając sobie możliwości głębokiego odetchnięcia. Takie postawy nie pozwalają im otrzymać i doświadczyć tego, co jest dane każdemu od urodzenia jako prezent. „Zamarzłem gdzieś, żeglując przez morza, wiem, że nie poszło to na marne, Wszystko na świecie nie poszło na marne, Nie poszło na marne!” W ciągu życia nabywając postawy i przekonania często budujemy wewnętrzne więzienie, w którym trudno jest doświadczyć szczęścia, bo... te warunki pozbawiają nas rozwoju i ruchu naszej duszy na drodze jej podróży, jej przeznaczenia, są jak zwrotnice na kolei, przekierowujące pociąg na inne tory, w innym kierunku. A człowiek nie dociera tam, gdzie chce, gdzie czeka na niego stan szczęścia. Bo szczęście dla wielu nie jest darem naturalnym, za który nie wymaga się żadnej zapłaty ani poświęcenia, a jedynie wdzięczność. Ale raczej medal, zdobyty, zarobiony i wycierpiony. Tak często mija życie, czekając na szczęście, szukając go i goniąc. Kiedy osoba biorąca udział w badaniu to zrozumie, ma wybór: kontynuować tę postawę lub coś zmienić. Dziwne, ale często osoba wybiera sprawdzoną, pierwszą rzecz. „Ten, kto czeka, zniesie wszystko Nieważne, jak mocno życie uderzy, Byle tylko to wszystko, to wszystko. To nie było na próżno!"